Anna Chapman, 'Bombshell' Russian Spy, Eyeing $250K Book Deal, Political Career: Reports

Russian used to read a lot until I was there, but these days no idea. Anna Chapman young but buying lots of books. May be the reading culture the same. Or what else could be the reason?
Read the Article at HuffingtonPost

नीद पनि जागै बस्यो, तिम्रो मीठो बोली सुन्न

By उमा सुवेदी

नीद पनि जागै बस्यो, तिम्रो मीठो बोली सुन्न
एकै वचन बोल्न पनि, तिमीलाई फुर्सद हुन्न ?

दिन बित्यो बल्लतल्ल, रात ढल्न बाँकी नै छ
धैर्य मेरो टुटी सक्यो, आफैं गल्न बाँकी नै छ

ढुकढुकीकै पुकार रै'छ, सम्झाउँदा छुँदै छुन्न
एकै वचन बोल्न पनि, तिमीलाई फुर्सद हुन्न ?

कोल्टे फेर्दै सास तान्दै, आफैँ बीच बिझाउँछु
मेरो नीद तिमी त्यहाँ, कसरी म निदाउँछु !

परेलीको बाँध फुट्ला, सक्दिनँ म एक्लै थुन्न
एकै वचन बोल्न पनि, तिमीलाई फुर्सद हुन्न ?

Atithi Gautam,3, World's Youngest Singer

Xinhua

To see the Video click here

Challenging Romanian youngest singer Cleopatra Stratan's world record, Nepali youngest singer Atithi Gautam K.C. has given a performance at a live concert here in Nepal's capital Kathmandu on Sunday.

The three-year-old kid sang three songs, including Nepali national anthem. She was accompanied by her elder sister Ushna K.C. in harmonium and her father Uddhab K.C. who is a Nepali folk singer, sitting next to her during the concert.

"No records have been found yet in Guinness Book of World Records of a child singer at this early age, so we work on to process to record Atithi and her first album in the world record, " Atithi's farther told Xinhua on Sunday.

"Atithi started singing at the age of two. She got a habit of imitating her sister," he added. According to him, Atithi is good at singing classical songs which is even tough for primary graduates of classical.

Audience at the concert got astonished seeing three-year-old kid performing at live concert. The kid has good memory to track on lyrics and can sing.

On the occasion, the girl also released a solo album Atithi, comprising nine songs including Nepali National Anthem. The album was released by Nepal's renowned musician Ambar Gurung. The album tends to target children, said Orbit Publishers, official publisher of the album.

She has performed live on state owned Nepal Television and radio stations in Nepal and for many concert venues. The vice president and the prime minister of Nepal are few among many other national and international dignitaries who consider her a musical prodigy in such events, according to Orbit Publishers.

"Born on Oct. 16, 2006, Atithi is very stubborn at home, she does whatever she decides," father Uddhab said. He also said that she has joined Montessori school in Kathmandu Valley.

Some Strange Buildings in the World

Cubic House, Rotteerdam, Netherland
Wonderworks (Pigeon Forge,TN, United States

Big Bang versus Little Pop

Each government on our planet today is desperate to get/grab anything that belongs to the “unexplained”, to UFOs, or to any technological or historical secrets. Fact is, “desperate” is not the right word; they are capable of ANYTHING to get those artifacts, secrets, whatever. The idea is, each country/nation strives to achieve “technological supremacy” and “absolute power”. From social-psychology point of view, that behavior is understandable. The troublesome aspect is the official propaganda: there are no unexplained things, there are no UFOs, and technological/historical secrets do not exist; everything is just ordinary and normal.Well, that “natural” social mentality is due to a very low “real average social intelligence” existing today in our societies, everywhere. It is possible in about 100 years from this time one country on our planet will achieve that “total technological supremacy”, therefore it will enslave all other nations. If that moment will become reality, people are going to discover that technological power is not sufficient; better said, technological power is far from anything. If you have little patience, you may discover what is way, way more powerful and important than technology is in these Amazing Articles in in our SF books. As a note, we do not try to sell anything to anyone. If you want to learn, that is just fine with us, and we can help; if you like to “play”, our advice to you is, do it as hard as you can, forever! * It is not easy to decide on the most interesting topic for a first article. Anyway, after many painful sacrifices, we settled for the birth of our Universe: the great Big Bang itself! The Big-Bang theory started spreading among the scientists at the beginning of the twentieth century, after the English translation of the Sanskrit Veda poems was published in 1899.

The “Big Bang” theory says: the Universe has a cyclic evolution. It starts with a single, invisible point–named a “singularity” by some scientists–which contains the entire mass of the Universe, including space and time. Next, the little invisible point explodes with a “Big Bang”, then matter, space, and time appear as we know them. Of course, matter appears as basic atomic particles/components at first, and they need to group themselves together to form atoms, molecules, stars, planetary systems, and in the end the galaxies. The Universe continues to expand for billions of years, then it will stop its motion; next, it will start collapsing. The collapsing of the Universe continues until a new singularity point is formed, and a new cycle is “bound” to start again. The Big Bang theory was explained the first time after the Indian Veda poems were translated and published in 1899. Please note this: that translation was performed according to our mechanical capacity of understanding the Universe. In other words, we understand the science of the Universe only if it is explained “mechanically”. This is our actual level of Civilization: mechanical! In reality, things are far from being mechanical in nature, and we have no doubt this aspect is perfectly well documented in the original Veda poems. However, the problem is, we cannot understand what is not mechanical in nature. We are certain the first translators have added little “mechanical touch” to the entire picture, in order to make some sense out of those incredibly advanced ideas. Note that the Big-Bang theory does not hold water, and many scientists know it very well. Today, when a new star is born, there is no Bang at all. Fact is, the wave sounds do not travel through vacuum–they cannot do it. Therefore, why should it be such a Big Bang the very first time when there was actually no space/vacuum at all? Now, if it was a Big Bang or not, this is totally not important. However, this absurd naming used reflects perfectly well our actual capacity to understand reality. A “Big Bang” suggests a mechanical explosion, and this “mechanical picture” makes perfect sense to most of us.

Most of the scientists agree today with the Big Bang theory. Even more, famous ancient texts as are Ramayana and Mahabharata prove to us that our ancestors, fine Ladies and Gentlemen, were well familiar with the Big Bang theory 7000 .. 10000 years ago! Now, the real beauty about this Big Bang is, it is not quite clear regarding particular aspects, and that is very good news, because it leaves plenty of room for further investigations. One thing is certain: there was an initial moment in time when our Universe appeared (that is the Big Bang moment), and we named it, Time Zero. Before Time Zero, some scientists consider there was NOTHING, meaning, no matter, no space, and no time. Other scientists say, the entire mass of the Universe was concentrated in a single, invisible point named–poetically only, without any scientific fundament–a singularity. To us, the NOTHING hypothesis makes far more sense. Further form Time Zero, there is a nice sequence of events dealing with the formation of the first quarks, the first atoms and, in the end, with the formation of the galaxies themselves. That sequence of events is very … “scientific”, except it doesn’t work. A quick search on the Internet for “Universe, history” is going to reveal many thorny aspects regarding the moments before and after Big Bang in general and, in particular, about the formation of galaxies, planetary systems, etc. It is very interesting to note that before Time Zero we had a big bunch of NOTHING which decided suddenly to explode in a Big Bang. We do not deny there was absolutely NOTHING before Time Zero–that is, nothing from our Atomic Universe–but we are not quite certain it was such a Big Bang afterwards. Why not a first, tiny, Little Pop of a single quark, or even of one hydrogen proton? Of course, after that first, timid pop of matter, many others could be heard/seen popping/flourishing up like … popcorns!

The most important aspect, however, is the initial state: the NOTHING itself. Yes, there was no matter, no space, and no time, but that is only from our point of view, from this side of the now existing Atomic Universe. In the other side, the Subatomic Universe, time was, and it has always been, in its rightful place, and the Certitude Factors were preparing for that first, Little Pop of matter. After Time Zero, our Atomic Universe came into existence with matter, space, and with its own time. Following the Little Pop of atomic matter, the Subatomic Primary Energies led to the formation and expansion of what would later became the “buds” of the incredibly beautiful Galaxies we have today.At NASA website you can find few pictures of galaxies. No doubt about it, there is nothing more beautiful in the Universe than the image of some galaxies; please take a look at the Sombrero Galaxy.

The Subatomic is the one responsible for many mysteries connected to the formation of galaxies, planetary systems, and to strange astronomical objects as are pulsars, neutron stars, black holes, etc. Now, what is that intriguing Subatomic? The most advanced theories known officially today regarding the Subatomic (this is the next level from quark further down) are the String Theory and the M Theory. Both theories are very interesting, developed from complex, advanced mathematical models but, again, they are not quite consistent.As a note only, Einstein didn’t agree with the Big Bang Theory: he considered the Universe is a static system. Wow, a static system! That is stunningly perplexing since it came from someone who has postulated the Theory of Relativity! Anyway, there are many other theories regarding the birth of the Universe, although none is as popular as the Big Bang. The scenario presented graphically in this page is based on few theories from MERCY, and THREE STORIES. For details, please read our books. Source: http://www.corollarytheorems.com

लण्डन – मेलबर्न – लण्डन यात्रा

By रामकुमार श्रेष्ठ

यात्रा अधिकांश प्राय:को चाहना हुँदा हुँदै पनि कतिपय कारणले गर्दा चाहेको बेलामा चाहेको यात्रा संभब हुन सकिरहेको हुन्न । करीब डेढ दर्जन जति मुलुकहरुको यात्रा गरिसकेको मुलुकभित्रकै एउटा मुलुक अष्ट्रेलियाको पुन: यात्रा सकाएँ गत महिना अघि मात्र बिभिन्न कारणले गर्दा २ पटक मिति परिवर्तन गरेपछि । उत्सुकताभन्दा बढी कता कता पट्यारलाग्दो पनि भईरहेको थियो करीब २३ घण्टा लामो प्लेन यात्रा गर्नु पर्ने भएको कारण । हुन त मस्कोदेखि बेइजिङसम्मको लगातार १ हप्ता लामो यात्राको अनुभूति नभएको पनि होइन तर सो यात्रामा सहज तबरले सुत्न पाइने, स्वच्छ पर्याप्त हावाको अभाब नहुने अनि अन्य कतिपय कारणले गर्दा यात्रा अति रमाइलो भएको थियो (यसबारे बिपरीत गोलार्ध-२ मा अनुभूतिहरुलाई पोख्नेछु)। यस भ्रमणमा भने उपर्युक्त कुराहरुको अभाब, सीटमा नै सुत्न पर्ने भएको कारण सामना गर्न पर्ने कठिनाइ र स-परिवार (४ जना) भएको कारण झ्यालको सीट पाउन नसकिएकोले प्लेनबाटै गर्न पाइने द्रिश्याबलोकनबाट समेत बन्चित हुन पर्ने जस्ता कारणले मूलत: यात्राबधि हुनु पर्ने जति रोमान्चक हुन नसक्नु स्वाभाबिक थियो। त्यसमाथि बारंबार गराइएको सतर्कताको बाबजूद भएको हेलचेक्र्याइंले गर्दा छोरी पूजालाई लामो यात्रामा हुने बिसन्चो रोकथामको लागि औषधी खुवाउन नपाईएको कारण भोग्न परेको झमेलाको कथाको ब्यथा त झन अझ थियो नै। जे होस यो यात्राको एउटा बिशेष बिशेषता थियो – उत्तरी गोलार्धबाट दक्षिणी गोलार्धको यात्रा । समयको कारणले गर्दा जाडोको मध्याबस्थामा रहेको ठाउँबाट गर्मीको मध्याबस्थामा रहेको ठाउँको यात्रा ।

नेपाली बिषय बस्तुलाई आधार बनाएर बिध्याबारिधि गरी कलेजमा प्राध्यापन गर्नु हुने अनि नेपाल र नेपाली भने पछि हुरुक्क हुने कलिन रोल्सको आग्रहलाई नकार्न नसक्नु र उनकोमा हामीलाई समेत यथेस्ट कोठाहरु भएको कारण नेपाली साथीहरुकहाँ नबसी उहाँकैमा बस्ने निर्णय गरेका थियौं। रातको १०:३० बजे प्लेन अबतरण गरेपछि अन्य देशको तुलनामा बढी कढाइका साथ चेक-अप गरिने अस्ट्रेलियाको चेक-अप सकाएर निस्कदा झन्डै ११:३० बजिसकेको थियो । ढोकाबाट निस्कने बित्तिकै हात हल्लाउँदै स्वागत गरेको पाइयो हाम्रो आगमनको प्रतिक्षामा झन्डै १ घण्टादेखि प्रतिक्षारत कलिनलाई । बाटोमा बिगत ४ बर्षको अबधिमा मेलबर्नमा खासै उल्लेखनीय परिवर्तन केही नभएको तर “लण्डन आइ” जस्तै “मेलबर्न आइ” बनेको तर उदघाटनको लागि पर्खिरहेको थाहा लाग्यो भने लामो समयदेखि पानी नपरेको तर सोही दिन मात्रै पानी परेको कारण अपेक्षा गरे जस्तो गर्मिको बाबजूद अकल्पनीय किसिमले केही चिसो बढेको पनि थाहा लाग्यो । ठट्टै ठट्टामा प्रकृतिले हाम्रो आगमनको खुशीयालिमा पानी पारिदिएको कुरो भयो । चिरपरिचित सडकहरु हुँदै करीब ४० मिनेटको ड्राइभपछि उनको घर चेत्लेनहाम पुग्यौं जहाँ उनका २ कुकुरहरु एभरेस्ट र बिन्दी हाम्रो स्वागतको लागि तम्तयार थिए । मेरा केटाकेटिहरु पुरक र पूजा बिशेष गरी पूजा एभरेस्ट र बिन्दीसंग खेल्न बेलायत छाडनु अघिदेखि नै प्रतिक्षारत र उत्साहित थिइन । गृह प्रबेशसंगै यत्रतत्र नेपाली सामान र मिथिला आर्टका सामानहरु देख्ने अबसर पाइंदा कता कता नेपाली साथीहरुकहाँ नै गएको अनुभूति भईरहेको थियो । मध्य रात भईसकेकोले धेरै समय कुराकानीतिर नबिताइ सुत्नतिर लाग्यौं भोलिका केही योजनाहरु बनाएर ।

रातको २:३० बजे पूजा हाम्रो कोठामा आइन सुत्न नसकेको भन्दै । वास्तबमा प्लेनमा धेरै बान्ता गरेको कारण बढीभन्दा बढी सुतोस भन्ने हाम्रो चाहना थियो र सुतिन पनि र अर्को कारण त्याहा रातको २:३० बज्दा बेलायतमा दिनको ४:३० बजेको कारण पनि सुत्न कठीन भएको थियो । हाम्रो चिन्ताको बिषय थियो कि हाम्रो कारणले कलिनको सुताइमा ब्यबधान पैदा भईदिने हो कि ? सानै भए पनि हाम्रा दुबै केटाकेटिहरु यस मामलामा अति नै संबेदनशील थिए र त्यस किसिमका कुनै समस्या उत्पन्न हुन पाएन पनि । झन्डै बिहान उठने बेलासम्म साउती पारामा कुराकानी भइरह्यो तीन जनाको बीचमा पूजालाई सुत्न प्रयास गर्न भनिए तापनि सुत्न नसकेपछि ।

भोलिपल्ट बिहानै कलिनले अनौठो जीबन कहानि भएको भियतनामी छिमेकी लीको जेठो छोरो जशलाई लिएर आइन पुरक र पूजाको साथीको लागि भनेर । भियतनाम युद्धताका लीकी आमा र एक अमेरिकनको भेटपछि उनीहरुबाट लीको जन्म त भयो, तर केही बर्षपछि तात्कालिन परिस्थितिको कारण ली र लीका पिताको लीकी आमासंग बिछोड भयो र लीका पिताले अर्की भियतनामीसंग बिहे गरेपछि तिनै आमासंग ली हुर्कन थालिन । ली सानै छंदा लीका पिता अमेरिका फर्के भने ली सानो पानी जहाजबाट एउटा सानो समूहसंग शरणार्थिको रुपमा अस्ट्रेलिया पसिन । अस्ट्रेलिया प्रबेसपछि लीको संपर्क पछिल्लो समय आफ्नो हेरचाह गर्ने आमासंग नियमित रुपमा रहिरह्यो । एक भियतनामीसंगको बिहेबारीपछि २ छोराकी आमा ली केही बर्ष अघि मात्र आफ्नै आमासंग संपर्कमा आउन सकिछन र केही बर्ष अघि मात्र संपर्क सूत्र फेला पारी अमेरिका गएर आफ्ना पितालाई समेत भेटन सफल भैछन । केही बर्षभित्र उनले आफ्नो जीबनमा प्राप्त गर्न सकेका यी उपलब्धिबाट प्राप्त हुने खुशीको हामी कल्पना मात्र गर्न सक्छौं । हाल लीकी आमा उनीसंगै अस्ट्रेलियामा नै छिन र फेंग सुइ (Feng Sui)सम्बन्धी परामर्स दिने काम गर्ने गरेकी रहिछिन । गत बर्ष ली कलिनसंग नेपाल गएकी रहिछिन र नेपाल अति मन परेको कारण पुन: नेपाल जांदै छिन । बुद्ध धर्मका अनुयायी ली बुद्ध धर्मसंबन्धी मन्त्रहरु समेत जप्ने गरेकी कारण हालसालै प्राप्त गरेकी अङ्रेजी रोमनमा लेखिएको संस्क्रितको लामो मन्त्र म नेपाली भएको कारण मलाई सो मन्त्र पढन लगाइ त्यसलाई कसरी शुद्धसंग उच्चारण गर्ने भनेर आफ्नो भाषामा लेख्ने र मैले पढेको रेकर्ड समेत गर्ने उनको योजना सुनाइन । उक्त भाषा संसारकै सबभन्दा पुरानो भाषा हुनुका साथै कठीन भएको र यस भाषाका ज्ञाता हाल बिस्तार बिस्तार घटदै गएको जानकारी पनि दिएँ । वास्तबमा उनको योजना मेरो लागि फलामको च्यूरा हुने अनुमान गरी सकेको थिएँ । सात कक्षासम्म मात्र सो भाषा पढेको भए तापनि भाषा र साहित्यमा केही रुची राख्ने र आफू पनि बिबिध कारणले गर्दा धेरै संस्क्रित मन्त्रहरुसंग नजिक रहेको कारण संस्क्रित पुरै पोलेर खाइ नसकेको कुरामा भने ढुक्क थिएँ । तर पनि “आफू त महदेब उत्तानो टांग कसले दिने बर” उखान संझन पुगी मुस्कुराएँ उनको योजना सुनेर । जे होस येनकेन प्रकारेण उनको योजना पुरा गर्ने काम भने गरिदिएँ ।

म, मेरो पारिवारिक सदस्यहरु र नेपाललाई अति माया गर्ने बिदेशी साथीहरु: कलिन, ली र लीको एउटा छोरो

लामो यात्रा तर अति छोटो समयको भएको कारण कतिपय भेटघाटको कार्यक्रमा लण्डन छाडनु अघि नै तय भैसकेका थिए । पुगेकै भोलिपल्ट आइतबार भएको कारण उक्त दिनलाई भेटघाटको दिन बनाउने धेरै साथीहरुको चाहनालाई सार्थक रुप दिन संभब थिएन र सकिएन पनि । मित्र पवित्र भेटघाटकै लागि भनेर वार्नाबुलबाट मेलबर्न आउनु भएको कारण उहाँ प्राथमिकतामा पर्नु भएको थियो । संभब भए उक्त दिन अरु ३ परिवार (बद्री-जमुना, माधब र आभा-महेश)संग पनि भेटघाट गर्ने योजना मुताबिक प्रयास शुरु गरें,तर उहाँहरु बस्ने बसाइलाई रुट मिलाउन कठिनाई पर्ने भएकोले आभा-महेश परिवारलाई उक्त दिन दिन असंभब देखियो र बद्री-जमुना र माधव परिवारलाई एकै ठाउँमा भेटन सकिने भएको कारण दिउँसोको खाना त्याहा लिएर बेलुकीको खाना पवित्रकहाँ लिन पुग्ने निर्णय गरियो । समय केही बाँकी भएकोले मेण्टन बीच गइयो जहाँ केटाकेटिका बिभिन्न समूहहरुलाई पौडी खेल्दा आइपर्ने आपतकालीन समस्याबाट कसरी बच्ने भन्ने तालीम दिइेएको देखियो जुन अति सान्दर्भिक देखिन्थ्यो समुन्द्रमा बारंबार आइरहेका ठूला छालहरुले गर्दा । बीचमा केही समय बिताएपछि पूर्व निर्धारित कार्यक्रमानुसार भेटघाट गरी दिन बिताइयो ।

सोमबार स्विङ्सिफ्ट्का मैनेजर लिजसंगको भेटघाट तय भईसकेको कारण केही समयको घुमघामपछि लिजसंग भेटघाट गर्ने काम सकाएर छोरी पूजा पढेको स्कूल जाने निधो गरेका थियौं । हामी अस्ट्रेलिया जाँदा पूजा भर्खर २ बर्षको भएकी र घरका सदस्यहरु र काम गर्नेसंग बाहेक अरुसंग पटक्कै नमान्ने भएकोले झन्डै ४ महिना मैले पुरै समय सो स्कूलमा बिताएको थिएँ पूजा बिस्तार बिस्तार त्याहाँ घुलमिल नहुन्जेल । मैले पूजालाई स्कूल छाडन थालेपछि करीब २ बर्षको अबधिमा पनि असाध्यै कम बोल्ने भएको कारण उनमा के कस्तो परिवर्तन आउँछ भन्ने सबैको जिज्ञासाको बिषय थियो र उनमा आउने परिवर्तनबारे जानकारी संभब भएसम्म दिनको लागि भनिएको थियो । करीब ४ बर्षको अन्तरालमा पूजामा आएको धेरै परिवर्तनले सो स्कूलका सबैलाई आस्चर्य चकित पार्ने भएकोले जसरी पनि त्यहाँ जाने निर्णय गरेका थियौं र वास्तबमा पूजालाई देखेर सबै खुशी त भए भए साथै अति आस्चर्य पनि । त्यहाँबाट हाम्रो पुरानो बसाइ फ्लेमिङ स्ट्रीट्को छिमेकी शेलीलाई भेटन गयौं एक्लै बस्ने बुढीको अवस्था बुझ्नको लागि भनेर । लामो समयसम्म ढोका नखोलेपछि अगाडिको घरको फिलिपिनोको ढोका ढकढक्याउन पुग्यौं । लामो समयको भेटघाटपछिको खुशीयालिको आदान प्रदानपछि शेलिको अवस्थाबारे जिज्ञासा राख्दा उनलाई शुरुमा त्यहि नजिकको नर्सिङ होममा केही समय राखिएपछि अन्यत्रै कतै सारिएको तर कहाँ भन्ने जानकारी नभएको थाहा लाग्यो । मानबताको नाताले छिमेकिको रुपमा रहेकी बुढी महिलालाई जसरी प्राथमिकता दिएर भेटन आइयो, भेटन नपाउंदा भने खिन्न हुँदै ५ बजे एलिजाबेथ स्ट्रिटमा आभासंगको भेटघाट्को लागि भनेर त्यता लाग्यौं फिलिपिनो परिवारसंग बिदा भएर ।

निर्धारित ठाउंमा पुग्दा पूर्व निर्धारित समय ५ बज्न केही समय बाँकी भएकोले एलिजाबेथ स्ट्रिट नजिकै रहेको काठमान्डौं पसलमा छोरा, छोरी र श्रीमतिलाई पठाएर म आभाजीलाई पर्ही बसें । ठीक ५ बजे आभाजी आइपुग्नु भयो र एक्कैछिनमा उहाँको श्रीमान । हामी सबै काठमान्डौं पसल गै त्यहां सबै जम्मा भएर केही बेरको घुमघामपछि अन्य दिनमा आभाजीकोमा जाने समय मिलाउन कठीन देखी तत्काल उहाँकोमा गएर हतार हतार सामान्य खाना खाएर फर्केको खण्डमा करीब १० बजेतिर चेत्लेन्हाम पुग्ने अनुमानका साथ अनायास प्रेस्टन जाने निर्णय गरें उहाँकोमा नगएकोमा उहांहरुले चित्त दुखाउने हो कि भन्ने ठानी । तर हामी चेत्लेन्हाम (घर) पुग्दा रातको १२ बजिसकेकोले कलिनलाई कुनै असुबिधा नपुगोस भनी बिस्तार बिस्तार आ-आफ्नो कोठामा गै सुत्यौं ।

मंगलबार मेलबर्न यूनिभर्सिटिका बरिस्ठ अनुसन्धानविद जेनी लिविङ्स्टन (मेरी श्रीमतीको MPH गर्दाखेरिको शिक्षिका) संगको भेटघाट तय भैसकेकोले निर्धारित समय अघि बजार घुम्ने कार्यतिर लाग्यौं । निर्धरित समय हुन आधा घण्टा बाँकी हुँदा निर्धारित स्थानमा जान लाग्दा सोही यूनिभर्सिटी नजिकै रहेको अक्स्फाममा कार्यरत इन्जिनियर प्रफुल्ल अनायास भेट भएकोले केही बेर भलाकुसारी गरी समयले साथ दिएमा भोलिपल्ट भेटघाट गर्ने सहमतिका साथ मूल कामतिर लाग्यौं ।जेनीलाई भेटेपछि यूनिभर्सिटिकै एउटा क्याफेमा एकाध घण्टा बितायौं र उनीसंगको भेटघाटको क्रममा आफ्ना 2 पूर्व MPH बिद्यार्थीहरुलाई सहायकको रुपमा लिएर अनुसन्धान गरिरहेको र हामी छिटोभन्दा छिटो मेलबर्न जान सकेको खण्डमा मेरी श्रीमतीका लागि समेत अनुसन्धानको क्षेत्रमा राम्रा संभाबना रहेको बताउँदै छिटोभन्दा छिटो मेलबर्न आउने कार्यमा सफलता मिलोस भन्ने शुभ-कामना ब्यक्त गरिन ।

जेनिसंगको भेटघाटपछि हामी मेलबर्नको मुटु एलिजाबेथ स्ट्रिटमा अबस्थित Gurkhas Institute of Technology तिर लाग्यौं । अति मेहनती, मिलनसार र सहयोगी चन्द्र योन्जन मेलबर्नमा छ्: रेष्टुरेन्टका मालिक मात्र नबनी यसपालिदेखि उक्त Institute समेत खोल्न सफल हुनुभएको छ भने मेलबर्नको लागि Consulate General समेत बन्नु भएको छ यसै बर्षदेखि । केही दिन अघि मात्र कलेजको कामले नेपाल जानु भएकोले उहाँको सम्पूर्ण कार्यभार संहाली राख्नु भएकी लक्ष्मी भाउजूसंग मात्र भेट गर्न सकियो उहाँको अफिसमा । उहाँहरुको छोरो रबिको परीक्षाको कारण पुरकको ऊसंग भेटने धोको भने पुरा हुन सकेन ।

बेलुकी सात बजे कलिनले योन्जनको प्रहरनको चापेल स्ट्रीटमा अबस्थित रेस्टुरेण्टमा सानो जमघट र भोलिपल्ट हाम्रो अस्ट्रेलिया छाडने दिन भएकोले डिनरको आयोजना गरेकीले इन्स्टिच्युटपछि हामी सिधै त्यतै लाग्यौं । त्यहाँ कलिन र अन्य २ जन अस्ट्रेलियन मित्रहरु पहिल्यै पुगिसक्नु भएको रहेछ र २ मध्य १ जनाको नाम पनि कलिन नै रहेछ तर उहाँ भने पुरुष हुनुहुन्थ्यो र उहाँले आफ्नो ट्राभल एजेन्सी मार्फत मानिसहरु नेपाल पठाउने गर्नुहुदो रहेछ । केही समयपछि ली आफ्ना श्रीमान र २ छोराहरुका साथ आइपुगिन । यसरी जमघट अन्तरराष्ट्रिय भए तापनि अधिकांश प्रसंग नेपाली हुने गर्थ्यो ।

बुधवार हाम्रो बेलायत उडने दिन भएकोले कलिन कामबाट छिट्टै आउने र उहाँ आउने बित्तिकै हामी पार्कडेलमा अमेलियाको घर जाने कार्यक्रम थियो । अमेलिया नेपाल र नेपाली भनेपछि हुरुक्कै हुने अर्की अस्ट्रेलियन महिला हुन । पेन्सनमा बसिसकेकी उनी आर्ट र लेखन कार्यमा रुचि राख्छिन । एउटा पुस्तक प्रकासित गरिसकेकीले त्यसबाट प्राप्त हुने रोयल्टिले रिटायर्ड जीबन अरु बढी सहज बनाएकोछ । बुढेसकालमा उनी अर्को पुस्तक प्रकासित गर्ने धुनमा छिन । हामी उनको घरमा पुग्ने बित्तिकै हामी सबैलाई अंकमाल गर्दै स्वागत र खुशीयालिको शुरुवात गर्छिन । मेरो परिबारका सबैको लागि तयार गरिराखेकी उपहार दिएपछी मेरी छोरी पूजालाई बोलाएर उनको डाइनिग रुममा लिएर गइन । त्यहाँ मेरी छोरीको लागि अनौठो सरप्राइज तयार गरेकी रहिछिन – ४ बर्ष अघि हामी केही दिन उनको घरमा बस्दा पूजालाई केही आर्ट गर्न लगाएकी थीइन र ती आर्टहरुलाई अध्यापि सुरक्षित राखी उनको डाइनिग रुममा राखेकी रहिछिन ४ बर्ष बितिसक्ता पनि । यसले हामीलाई आस्चर्यचकित तुल्यायो । यदि ती आर्टहरु हामीसंग हुन्थे भने कहाँ कहाँ पुगिसकेका हुन्थे ठेगान छैन । केही समयको भलाकुसारी पछि पूर्व निर्धारित कार्यक्रम अनुसार पार्कडेल बीचमा रमाइलो गर्न केही खानेकुरा घरैबाट लिएर र केही किनेर बीचतिर लाग्यौं जहाँ लीका श्रीमान र उनका २ छोराहरु पुगिसकेका थिए । ली भने अर्को दिनको लागि तयारी गर्नु पर्ने परीक्षाको कारण आउन सक्नु भएको थिएन । बीचको रमाइलो सकाएपछि छिटोभन्दा छिटो मेलबर्न आउने कार्यमा सफलता मिलोस भन्ने अर्को शुभ-कामना लिएर अमेलिया र लीको परिवारबाट छुट्टियौं । सबै प्याकिङ काम सकाइसकेकोले उडान मद्यरातमा भए तापनि कलिनलाई छिट्टै छुटकारा दिने अभिप्रायले चेत्लेनहाम पुगेर केही समयमा नै एयरपोर्टतिर लाग्यौँ । यसरी अति छोटो समयको अति महंगो यात्राको अन्त्य हुन गैरहेको थियो ।

संपूर्ण शुभ चिन्तक तथा साथी भाईहरुको हामी मेलबर्न नै पुन: फर्कोस भन्ने चाहना हुनुका साथै मेरो समेत बरिस्ठ स्ट्रक्चरल इन्जिनियरको जब अफ्फर सेन्ट्रल मेलबर्नमा नै पाइसकेर पनि र हामीहरुको समेत् बेलायतको तुलनामा अस्ट्रेलिया नै रहने इच्छा हुँदाहुँदै पनि बर्तमान बिस्व आर्थिक मन्दीको कारण बेलायतको घर निकै कम मूल्यमा बेच्न पर्ने बाध्यता र सोही समयमा श्रीमतिको स्वास्थ्यमा समेत प्रतिकूल असर परेबाट अस्ट्रेलियामा बसाइ सर्ने काममा ब्यबधान खडा भैरहेको छ । हेर्दै जाऔं भबिस्यले कसरी कसरी कता कता डोर्याउँदो रहेछ ।

Published link: http://www.shrijana.com/000/?p=2172

http://nepalmelbourne.com/?p=1508#more-1508

http://www.facebook.com/note.php?note_id=127301111275&ref=nf

Miss-USA-2010-Rima-Fakih-Michigan: First Arab-American

Miss USA Miss Fakih

She was hailed as the shining example of the American dream, a Lebanese-born woman who became the first Muslim Miss U.S.A. Marketing executive Rima Fakih, 24, beat 50 other contestants to win the beauty pageant in Las Vegas.

Miss USA Final Five

35.387579 -85.962483

Kapilavastu Day as Part of the World Peace Movement

• Ram Kumar Shrestha
  

We shall find peace. We shall hear the angels; we shall see the sky sparkling with diamonds.” (Anton Chekhov) Undoubtedly a peaceful world is everybody’s yearning and dream and many philosophers and humanitarian activists are optimistic that we will get there, however; every day results make it seem that we are not making much progress. The world peace mission has been complicated because of the divergence of people involved and their ways of thinking. This suggests to us that we need to work in different ways to coordinate and cooperate with each other to achieve this goal. Although this mission is very difficult, it is not impossible if we are serious about bringing change. As part of the World Peace Movement, Nepali intellectuals living in different countries decided to commemorate Kapilavastu, the birthplace of Gautam Buddha, Day as a global holiday in order to spread the peace message all over the world. Gautam Buddha, has been revered as a Peace Ambassador who is more and more able to persuade his followers to work more seriously in the World Peace Movement. This day could be very important for researchers interested in collecting information about Buddha and Buddhism as there could be flood of information especially on Facebook, Twitter and other online medias.

Kapilavastu, located close to Lumbini, is considered a holy pilgrimage place for Buddhists since it is known to be the birthplace of the Lord Buddha. The result of years of excavation and research by numerous international teams has concluded that Kapilavastu is in Nepal. UNESCO affirms the findings and has named Kapilavastu, and Lumbini as World Heritage sites.

Originally, on December 1, 1896, Dr Anton Führer, a German archaeologist, had claimed to have discovered the Buddha’s birthplace when he found the Asoka Pillar at Lumbini. Even though this site was originally discovered by Khadga Shamsher before Führer, Führer was credited with the find as he brought it to light and made it known to the international community. The Asoka Pillar is the most important evidence that proves that Buddha was born in Lumbini. Therefore, we decided to celebrate December 1^st as Kapilavastu Day.

Buddha taught that the world must be thought of in procedural terms and not in terms of things or substances. The Buddha advised viewing reality as comprised of dependently originated phenomena and Buddhists deem this approach to experience as avoiding the two extremes of Reification and Nihilism. This is the understanding that any phenomenon exists only because of the existence of other phenomena in an incredibly complex web of cause and effect covering past, present and future. Stated in another way, everything depends on everything else and this seems to be the basic of Newton’s law of Motion, ”To every action there is always an equal and opposite reaction”. A human being’s existence in any given moment is dependent on the condition of everything else in the world at that moment, and in an equally significant way, the condition of everything in the world in that moment depends conversely on the character and condition of that human being. Everything in the universe is interconnected through the web of cause and effect; such that the whole and the parts are mutually interdependent. The character and condition of entities at any given time are intimately connected with the character and condition of all other entities that superficially may appear to be unconnected or unrelated. All things, therefore, are conditioned and transient; they have no real independent identity and thus do not truly exist, although to ordinary minds this appears to be the case. All phenomena are therefore fundamentally flimsy and empty. People with a broad mind are those who “see things as they are”, renouncing attachment and clinging, transforming energy of desire into awareness and understanding, and eventually transcending the conditioned realm of form becoming Buddhas.

Buddha Dhamma (Sanskrit: Dharma) is not a religion, it does not give credence to a god or philosophy, but is the Law of Nature about how we should handle spirit, soul and body to bring them together in harmony and to begin to annul the ego and to stop any sorrow or affliction in our life! This way we can learn to cultivate true happiness and not create a dependent happiness that is just for a fleeting moment eventually taking us back to the root of our problems. It takes a lot of insight and deep reflection about us to see this reality.

Buddha counselled, “Believe nothing, no matter where you read it, or who said it, no matter if I have said it, unless it agrees with your own reason and your own common sense.” The main problem for many is that even when one agrees with the reason, in practise we disagree with the way to be followed. Because of this we complicate the problem, making it worse every day thus making ourselves and others unhappy. Problems do not arise from those who do not know, but from those who know but pretend not to know. Due to this attitude, the world is devastated a lot. Until we purge ourselves of this habit nothing will happen on the journey to create a wonderful and safe world for future generations.

As Malcom X exclaimed, “You can’t separate peace from freedom because no one can be at peace unless he has his freedom. And, as Albert Einstein said, “Laws alone cannot secure freedom of expression; for every man to present his views without penalty there must be a spirit of tolerance in the entire population.” Most people think seriously about their responsibilities and rights but not about their duty to others. So many use their freedom to rape others and deny them of their freedom. This attitude could be the result of not having this broad thinking spoken of earlier and not respecting others. Ultimately this results in missing our goal of attaining world peace.

“The well-being of mankind, its peace and security, are unattainable unless and until its unity is firmly established,” said Bahá’u'lláh. Arms could not be the source for a secure feeling. This always creates knowing or unknowing pressure both to the owner and the other party. The United Nations Security Council Summit’s resolution calling for the elimination of all nuclear weapons was its first resolution dedicated to nuclear proliferation and disarmament and the first chaired by a U.S. President. In addressing the Security Council’s members, President Obama declared: “The historic resolution we just adopted enshrines our shared commitment to the goal of a world without nuclear weapons.” Building on the extraordinary leadership of Presidents Obama and Medvedev, (who in April committed to working together to eliminate all nuclear weapons), this resolution is a significant step toward an international consensus on this goal and a stirring moment for so many who have worked on this issue for so long. World leaders are recognizing that whatever stability nuclear arsenals may have provided during the Cold War is now outweighed by the growing risks of proliferation and nuclear terrorism; and the only way to eliminate the nuclear threat is to eliminate all nuclear weapons. They have resolved to work together in the common interest of security to achieve this goal. The US has spent more than 5.5 trillion dollars in developing their nuclear arsenal and France has spent about 1.5 trillion dollars; these figures do not include the costs of testing, fissile material production, storage and disposal. As these figures are larger than many developing countries’ annual budget, we can imagine how much the situation of the world would improve if these funds were used for the benefit of the people worldwide who are currently struggling to have education, minimum health care, food and housing. Eliminating all nuclear weapons will require people from around the world to get involved. Let’s join our hands with the citizens from every country around the world who are already part of this movement and join “Global Zero” at www.globalzero.org.

A peace movement could be defined as a collection of activities aimed at ending, or at least minimizing, violence and wars in a variety of different situations through an assortment of methods. Due to the complex nature of this goal, it is deemed necessary to properly coordinate cooperation among different peace movement forerunners and organisations for peace to become a worldwide reality. Even though the path to world peace has been rough and the goal, as of yet, unattained, this has not deterred those who are committed to achieving peace in their lifetime.

Even though people claim to love their children dearly, many are irresponsible when it comes to making the world a better place for them. Instead of taking action, they blame others and defend or hide their irresponsible behaviour due to egoism. This is very interesting and sad. As human beings are responsible for the deteriorating situation, they are also responsible for improving the situation and saving their own children. So which way will we go? Will we be blamed as slaughterers or kind and wise by our own children and grandchildren? This decision is in our hands. Currently, it is not too late, however, tomorrow it could be.

Published links:

http://www.articles.bagaicha.com/?p=13

http://www.nepalarab.com/articles_view.php?id=509

http://www.dc-nepal.com/press_release_english.php?nid=557

http://www.mulbato.com/?p=8137

http://youngentrepreneursociety.ning.com/profiles/blogs/kapilavastu-day-as-part-of-the

http://aawartan.org/viewtopic.php?f=16&t=143

Facebook Note

http://www.helium.com/items/1684998-world-peace-movement

Buddhism – Fundamental to World Peace

By Ram Kumar Shrestha

Even after entering into the 21^st century – and a century of miracles of scientific achievements – still we have a question, “Are human beings happier than before?” Materialism as well as knowledge in the form of science and technology has contributed greatly to human welfare, however; it is considered to be responsible for deterioration in World Peace as well. Every single day our world spends more than $4 billion on war. However everyday, 20,000 children die of hunger, poverty and a lack of treatment and medicines and millions of people are suffering a lack of their basic needs like food, clean water, clothes and shelter. Nuclear power was developed in the name of establishing peace and now this is threatening the whole human race. Current existing amounts of nuclear power are enough to destroy not a single earth but dozens of equivalent earths. To dispose of this nuclear waste billions of dollars are needed that amounts to just 10-15% of the total cost of producing, maintaining and managing the nuclear industry. If only a certain percentage of these funds were used for the benefit of the people worldwide, struggling to have an education, minimum health care, food and housing a lot could be done. What will happen if the nuclear power will get into terrorists’ hand? This is today’s one of the biggest concerns for world leaders. So where are we now? Irrespective of interest everybody has to read, see, watch and listen to unwanted news full of violence, crime, rape, hunger, accident, war, epidemic, disaster etc in everyday life. However, dedicated persons and organizations are still optimistic for a better and peaceful globe.

Then, how can peace be realized in a planet such as ours? Problems do not arise from those who do not know, but from those who know and pretend not to know. Due to this attitude, the world is in crisis. Until we purge ourselves of these problems nothing will happen on the journey to create a wonderful and safe world for future generations. Most people think seriously about their responsibilities and rights but not about their duty to others. So many use their freedom to violate others and deny them of their freedom. This attitude could be the result of mediocre thinking, selfishness and not respecting others.

The basis of World Peace is the individual. We can give others only the values that we possess. Only the happy person, therefore, can give happiness to others. A stressed person cannot give happiness. Only happy persons can love others and be able to unite people. World peace is possible only when everybody loves each other. The present world situation is the result of our way of thinking. Leaders are using their maximum effort to divide people and to control others to be so called powerful. If everybody thinks about each other we would not have problems, but we are habitual in our thinking and define everything according to ourselves or group or community or country. Religious persons are also dividing people in the name of religion. The basic of every religion is the same – love. Religion is religion if it unites people and not if divides people. We therefore, need conversation from leaders to masters, religious persons to spiritual persons to achieve a level of World Peace.

Despite philosophers’ and humanitarian activists’ optimism, every day results make it seem that we are not making much progress on World Peace. This mission has been complicated because of the divergence of people involved and their ways of thinking. This suggests to us that we need to work in different ways to coordinate and cooperate with each other to achieve this goal. Although this mission is very difficult, it is not impossible if we are serious about achieving change.

As part of the World Peace Movement, Nepalese people living in different parts of the world last year decided to commemorate Lumbini and Kapilavastu, the birthplace of Gautam Buddha, by observing Kapilvastu Day as a global holiday in order to spread Buddha’s peace and nonviolence messages all over the world. The Buddha is revered as a Messenger of Peace. He is also known as the Light of Asia who is actually the Light of the World as his message of peace and non-violence has become more relevant as the world is facing many violence problems today. The world today has become more violent than ever before. Therefore, we have decided to spread the messages of the Buddha all over the world by observing Kapilvastu Day every year. Originally, on December 1st, 1896, Dr Anton Führer, a German archaeologist, had discovered the Buddha’s birthplace when he found the Asoka Pillar at Lumbini. The Asoka Pillar is the most important evidence that Buddha was born in Lumbini. Therefore, it was appropriate to observe December 1st as Kapilavastu Day.

Buddhists see the problem of war as a karmic one; the solution is seen as the practicing and teaching of correct ethical behavior. Good deeds lead to good consequences, bad deeds to bad. If we are encouraging war, how can we get a peaceful world? The most fundamental moral precept in Buddhist teaching is respect for life and the prohibition against taking life. The taking of life not only covers human life but all sentient beings. If we end killing, the world will definitely be at peace. Writing in Physics World, Calvert calculates that the animals we eat emit 21% of all the carbon dioxide that can be attributed to human activity. This suggests that if the whole world becomes vegetarian, the global warming problem will be minimized a lot. Consumption of a vegetarian food can contribute to more peace minded citizens in the world. Peace or war, therefore, is our decision.

Buddha taught that the world must be thought of in procedural terms and not in terms of things or substances. This is the understanding that any phenomenon exists only because of the existence of other phenomena in an amazingly complex web of cause and effect covering past, present and future and this seems to be the basic of Newton’s law of Motion, ”To every action there is always an equal and opposite reaction”. The Buddha taught that peaceful minds lead to peaceful speech and peaceful actions. If the minds of living beings are at peace, the world will be at peace. Buddhists believe that the minds of all living beings are totally interconnected and interrelated, whether they are consciously aware of it or not. If we concentrate on putting our own minds at peace, then we can broadcast peace mentally and generate peace through our actions. We should use a peaceful mind to act for peace in the world.

Buddha Dhamma (Sanskrit: Dharma) is not a religion, it does not give credence to a god or philosophy, but is the Law of Nature about how we should handle spirit, soul and body to bring them together in harmony and to begin to annul the ego and to stop any sorrow or affliction in our life! This way we can learn to cultivate true happiness and not create a dependent happiness that is just for a fleeting moment eventually taking us back to the root of our problems. It takes a lot of insight and deep reflection about us to see this reality. It gives not only the peace message but also teaches techniques and methods for that.

Such human qualities as morality, compassion, decency, wisdom, and so forth have been the foundations of all civilizations. These qualities must be cultivated and sustained through systematic moral education so that a more humane world may emerge. We need a revolution in our commitment to and practice of universal humanitarian values. As from both scientific and religious viewpoints it is as of general rule that every action generates a force of energy that returns to us in the same way we are sending it out, for World Peace we, therefore, must choose action that brings happiness and success to others. In general everybody senses a discomfort for making a conscious wrong decision. Just the thing is that due to the ego and selfishness everybody wants to put out of sight the reality. One of the main objectives of this attitude is to seek control over others that is wasting of time and energy resulting in unhappiness to self and others. Our actions, therefore, must be motivated by real love, compassion and respect that generate energy causing a Peaceful World. Peaceful life is everybody’s right and we can create that if everybody becomes serious about it.

This year Buddha Jayanti, which actually encompasses the birth; enlightenment (Nirvana); and passing away (Parinirvana) of Gautama Buddha, is going to be celebrated with very surprising yet wonderful programs all over the world and this could be the positive symbol of World Peace.

Even though people claim to love their generations, many are irresponsible when it comes to making the world a better place for them. Instead of taking action, they blame others and defend or hide their irresponsible behavior due to egoism. This is very interesting and sad. As human beings we are accountable for this deteriorating situation, as well as being responsible for improving the situation and saving our own children. So which way will we go? Will we be blamed as slaughterers, or kind and wise by our own children and grandchildren? This decision is in our hands. Currently, it is not too late, however, tomorrow it could be.

Published Links:

Beacononline

Nepstime

DCNepal

Sherpaworld

Kapilvastu Day Blog

Calameo

Published Authors

सरकार निर्माण प्रकृयासंगै देखिएका केही बिसंगतिहरु‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏

By रामकुमार श्रेष्ठ

सफलता असफलताको पाटोलाई बिर्सदा पनि लोकतन्त्रको पक्षधरहरुले नै लोकतन्त्रको धज्जी उडाएको आरोप लाग्दै आएको थियो यो सरकारमाथि जस्को प्रतिबाद गर्ने नैतिक आधार छैन । आगामी सरकार जस्को नेत्रित्वमा बने तापनि भ्रस्टको रुपमा चिनिएका र चुनाबमा पराजितहरु सरकारमा नपरुन भन्ने जन चाहनालाई ध्यान दिइनु पर्दछ र बिद्यमान अमर्यादित निर्लज्ज राजनीतिक संस्कार र संस्कृतिको अन्त्य हुने छनक नेपाली जनताले पाउनु पर्छ देशलाई अगाडि बढाएर आफूहरुमा लागेको कलंक मेटाउन शुरुवात गर्ने नै हो भने ।

सरकार निर्माण प्रकृयामा देखा परेका बिभिन्न किसिमका गतिबिधिले देशमा राजनीतिक सरगर्मी बढाएको छ । तीन बुँदे सहमतिपछि जेठ १४ राति नै प्रधानमन्त्री नेपालले राजीनामाको घोषणासमेत गरेका भए नि:सन्देह नै उन्को ब्यक्तिगत राजनीतिक जीवन र देशकै लागि धेरै फायदा हुने थियो, तर कुर्सीमा बसाल्दिनेकै मुख ताकी उनीहरुको स्वार्थ अनुकूल बातावरण तय नहुँदासम्म उनीहरुकै उक्साहटमा लागेर केही गर्न पनि नसक्ने र कुर्सी पनि छाडन नसक्ने बलीको बोकोको रुपमा देखा परेर आफ्नो राजनीतिक जीवन र देश दुबैलाई घाटा पार्ने काम भए गरेको देखियो । जे होस ढिलै भए पनि प्रधानमन्त्रीको राजीनामा सँगसँगै एउटा राजनीतिक गतिरोधको अन्त्य त भएको छ नै तर संधै आफूलाई अपरिपक्क, अदूरदर्शी र स्वार्थीभन्दा माथि प्रमाणित गर्न नसकेर पनि कहिल्यै हीनताबोध र आत्मालोचना गरेर आफूमा भएका गल्ती, कमी कमजोरीलाई सुधार्नतिर उन्मुख भएको देखाउन कार्यतत्परता नदर्शाइ संधै आफ्नो गल्ती लुकाउन चोर औंला अरुतिर तेर्साउन मात्र अभ्यस्त नेताहरु आफ्नो नानीदेखिको बानीमा रत्तिभर सुधार गर्न नखोजेको देखिनुले संबिधान सभाको थप समयाबधिमा समेत संबिधान प्राप्तीको आशामा पुन: तुषारापात त हुने होइन भन्ने त्रास पनि त्यत्तिकै प्रबल बन्दै आएको छ नेपाली जनता बीच । किनकि अन्तरिम संबिधानमा भएको सहमतीय पद्धतिलाई परिवर्तन गरी बहुमतीय प्रणालीमा लैजाने बित्तिकै नेपाली राजनीतिका प्रमुख हस्तीहरुको स्वाभाबिक चरित्रका कारण पूर्व अनुमान गरिए अनुरुप नै जुन अस्वाभाबिक परिस्थितिहरुको सामना देशले गर्‍यो त्यस्ले निकास पाउने संभाबना कता कता क्षीण भएको आभास गर्नु पर्ने देखिन्छ कुर्सी हत्याउने खेलमा “मुखमा राम राम बगलीमा छुरा” भनाइलाई चरितार्थ गर्न नेताहरु लागि परेको देखिनुले । अधिकांश नेताहरु पनि सहमतीय सरकारको प्रसंगलाई नैतिकताको आधारमा तिलान्जली दिन त सकेको देखिन्न नै तर उनीहरुको व्याबहारिक पक्षका कारण भित्री आशय भने त्यस्तो नै छ भन्ने आधारहरु नभएको अनुमान गर्न सकिन्छ ।

एकातिर कुर्सी कुनै महत्वको कुरो होइन भन्ने अर्कोतिर त्यही कुर्सीको लागि मरिहत्ये गर्ने गतिबिधि बढेको देखिन्छ । जे जस्ता कुराहरु बिबादको रुपमा ल्याइएको देखिन्छन ती अर्को पक्षलाई अफ्टेरोमा पार्दै वार्गेनिङ गर्ने अभिप्रायले अभिप्रेरित भएको देखिन्छ । अहिले नेपाली कांग्रेसले पुन: त्यही रक्षा मन्त्रालयकै लफडा निकाल्ने संकेत देखिएको छ जुन कुरा नै देशलाई बर्तमान अवस्थामा ल्याउन धेरै हदसम्म जिम्मेवार भएको स्पस्ट छ । किनकि माओबादीले सरकारको नेतृत्व गर्दा महत्वपूर्ण मन्त्रालयहरु मूलत: गृह, अर्थ र रक्षा नेत्रित्व गर्ने पार्टीले लिन नहुने भनी रक्षा नपाएकै कारण सरकारमा सहभागी भएन र त्यसपछिका संपूर्ण राजनीतिक दुर्घटनाहरु नेका प्रतिपक्षमा बस्नुकै कारण भएको देखिन्छ । तर बर्तमान सरकारमा आफूभन्दा सानो पार्टीलाई नेतृत्वको अतिरिक्त गृह, रक्षा र अर्थ सबै सहजै दिनुले नेकाको राजनीति कुन दिशातिर उन्मुख छ भन्ने कुरा बुझ्न कठीन पर्दैन । संभबत प्रधानमंत्रीलाई हटाउन दुई तिहाइको सट्टा सामान्य बहुमत भए पुग्ने भनी अन्तरिम संबिधानमा परिवर्तन नगरिएको भए नेका रक्षा मन्त्रालय नपाएकै कारण सरकारमा सहभागी नहुने संभाबना समाप्त प्राय: हुन्थ्यो – अहिलेसम्मको नेताहरुको गतिबिधिको बिस्लेषणका आधारमा यो निस्कर्षमा आइपुग्न कुनै कठीनाइ देखिन्न । त्यस्तो हुन्थ्यो भने त्यो नै राष्ट्रिय सरकार बन्थ्यो र शुरुमा नेकाको मलजल पाएर तयार भैरहेको बातावरणमा राष्ट्रपतिद्धारा बिजारोपण गरिएको कटुवाल रुपी बॄक्ष एमालेको अस्थिर स्वभाबका कारण उपयुक्त बातावरण पाएर हलक्कै बढन पाएको कटुवाल प्रकरणको कारण देशमा देखा परेका यी तमाम समस्याहरु र त्यस्का कारण देखा परेका अनेकन लज्जास्पद गाइजात्राहरुलाई नेपाली जनताले देख्न र भोग्न पर्ने संभाबना रहन्नथ्यो । आज फेरि त्यही इतिहास दोहोर्याउने प्रिस्ठभूमिको संकेत जसरी देखा पर्दैछ यस्ले देशप्रतिको जिम्मेवारीलाई कसरी लिएका छन भन्ने प्रमाणित हुन्छ ।

अहिले ब्यापक रुपमा उठाइने गरिएको एउटा प्रश्न ‘छुट्टै सेना भएको, हतियारधारी पार्टीलाई, हतियार नबुझाई सरकारको नेतृत्व गर्न दिन नहुने’ भन्ने जुन प्रश्न छ त्यो एक किसिमले जनमतलाई तिरस्कार गर्ने अबसरबादी सोंचको उपज भएको देखिन्छ । किनकि यदि संबिधान सभाको निर्बाचनमा नेका र एमालेले सोंचे झैं माओबादीको २५-३० सिट मात्रै आएको भए यो प्रश्न नै उठने थिएन तर पूर्व अनुमान गरेभन्दा बिल्कुलै फरक परिणाम दिंदै माओबादी सबैभन्दा ठूलो पार्टी भएको कारण यो प्रश्न उठाइएको हो । के संबिधान सभाको चुनाव हुनु अघि माओबादीको सेना र हतियार भएको कुरा यो प्रश्न उठाउनेलाई थाहा थिएन? के माओबादी सरकारमा गएको खण्डमा आजको बिस्व परिबेशमा उस्ले आफू अनुकूलको सैनिक शासन लगाउन सक्छ अथवा लगाएकै खण्डमा पनि त्यस्को टिकाउको संभाबना छ ? बिशेष गरेर नेपालको सन्दर्भमा यो संभब छैन भन्ने कुरामा सबै स्पस्ट छन र पनि यो मुद्धा उठाउनु भनेको अफ्टेरोमा पार्ने र वार्गेनिङ गर्नेभन्दा बढी केही होइन । आफू सानो हुने बित्तिकै राजनीतिक संस्कारलाई नै दुर्गन्धित तुल्याउने किसिमले अराजनीतिक यस किसिमका सोंच र व्यबहारलाई मलजल हाल्नुलाई कस्तो किसिमको लोकतन्त्र मान्ने ? त्यसरी नै माओबादी नागरिक पार्टी नभएसम्म सरकारको नेतृत्व गर्न नपाउने भन्नेले माओबादीलाई भोट दिने सबैलाई अनागरिक भन्ने हिम्मत गर्न सक्छ? के नागरिक पार्टीको परिभाषा छ उनीहरुसंग ? त्यसरी नै जनताको नजरमा भ्रस्ट भनेर चिनिएकाहरुलाई पार्टीबाट निस्काशित नगरेसम्म सरकारमा समाबेश हुन नपाउने भनी कसैले प्रश्न उठाएको खण्डमा पन्चायतपछि गणतन्त्र स्थापना हुनु अघिसम्मका पार्टीहरुको इमान्दार जबाफ के हुनेछ ? त्यसैले देशमा इमान्दार परिपक्क राजनीतिको आबस्यक छ यस किसिमका अपरिपक्क निक्रिस्ट राजनीतिको भन्दा । आफ्ना कार्यकर्ताको तालीमा मख्ख पर्दै सबैको गालीलाई नसुने र नदेखे झैं गरी आफ्नो स्वार्थको लागि देशलाई बर्बादीको खाडलमा पुर्याउने यस किसिमका अपरिपक्क राजनीतिको अन्त्य गरिनु नै सबैको हितकर हुन सक्छ । देशलाई कस्ले के कति माया गर्छ र देशको बिकासप्रति को कति चिन्तित छ र ततसम्बन्धमा कोसंग के कस्ता योजना दिने हैसियत राख्छन भन्ने बिषयमा कसैको भाषण सुनेर समय बर्बाद गर्ने पक्षमा नेपाली जनता छैनन सबैको बारे बुझ्न पर्ने कुरा केही बाँकी नभएकोले र पनि “नखाउँ दिनभरिको शिकार, खाउँ कान्छा बाउको अनुहार” को अवस्थामा छन निरीह नेपाली जनता ।

आजकाल एउटा अनौठो राजनीतिक दाबी सुन्नमा आएको छ – “अब सरकारको नेतृत्व गर्ने पालो हाम्रो” । सरकार भन्ने शब्दलाई यति हल्का र अमर्यादित तुल्याइसकेर पनि अझै बढी हल्का र अमर्यादित बनाउने प्रबल इच्छाको प्रमाण हो यो । उठाउन पर्ने प्रश्न सरकारको नेतृत्व गर्ने पालोको नभएर आफूहरुले नै अस्त ब्यस्त बनाइएको देशको मुहार फेर्ने प्रसंगको हो । सबैको हैसियत स्पस्ट भैसकेको कारण धेरैले आशा गर्न सकिने निस्कलंकित ब्यक्तिमा सहमति जुटाएर खुट्टा तान्ने निक्रिस्ट खेलहरुलाई बन्द गरेर “अब चाही बल्ल घैंटोमा घाम लाग्यो” भन्ने बातावरण सिर्जना गर्ने समय हो यो । माओबादी सहमतीय सरकारमा आउनु पर्छ, सहमतीय सरकार नभए बहुमतीय सरकार बन्छ भन्ने आशयको भनाइले पछिल्लो सरकार निर्माणका क्रममा लगाइएको पर्म अर्को पक्षले तिर्छ भन्ने मानसिकताको छनकको रुपमा देखिन्छ र यस्तै खेलमै ब्यस्त भएर देशलाई अरु बर्बादीको खाडलमा लैजानुमा कुनै अनिस्ट हुने देख्दैनन हाम्रा राजनीतिज्ञहरु । तर पनि “कुर्सी प्रमुख कुरो होइन” जस्ता अनाबस्यक आदर्श कुरा गर्न हिचकिचाउँदैनन । कथंकदाचित यसरी एउटा पक्षले पर्म तिरेर अर्को पक्षको नेतृत्वमा बहुमतको सरकार बन्यो भने पनि संबिधान नबन्ने निस्चित छ राजनीतिक छुवाछुतको बातावरण सिर्जना गर्ने भगिरथ गतिबिधिका कारण र अहिलेसम्मको गतिबिधिका आधारमा उक्त सरकारको प्राथमिकता देशको लागिभन्दा पनि अर्को पक्षलाई कम्जोर बनाउनेतर्फ नै परिलक्षित हुने कुरामा शंका गर्ने ठाउँ बाँकी राखेका छैनन। सहमतीय पद्धतिलाई बहुमतीयमा परिवर्तन गर्ने प्रमुख शक्तिहरु को को थिए र किन भन्ने कुरा स्पस्ट नै छ र पनि पुन: त्यसैको निरन्तरतामा त्यही शक्तिहरु किन र कसरी लागिरहेका छन भन्ने यस किसिमका गतिबिधिहरुले देशलाई अग्र गतिमा लैजान शान्ति स्थापना र संबिधान निर्माण कार्यमा जिम्मेवार छन भन्ने देखाउँदैन ।

यसरी पार्टी पार्टी बीच कुर्सीको लागि च्याँखे थाप्ने र त्यो संभब नभए पुन: कुर्सीकै लागि चलखेल गर्ने ढोका खुल्ला गर्नकै लागि मात्र पनि प्रतिपक्षमा बस्ने भूमिका बाँध्ने पारीपाटीले देश अगाडि बढन सक्तैन । यो रोग पार्टी पार्टी बीच मात्र नभएर प्रत्येक पार्टीभित्रै पनि स्पस्ट रुपमा देखिएकै छ । कुर्सीकै राजनीति गरेर जीवन सकाउनेभन्दा उदार भएर कुर्सी छाडने नै बढी लोकप्रिय हुने कुरामा शंका छैन। हाम्रा राजनीतिज्ञहरुले इतिहासमा नाम लेखाउनकै लागि कुर्सीमा जाने तर सिन्को भाँच्न नसक्नेको कुनै गुणात्मक महत्व हुन सक्तैन भन्ने कुरालाई व्याबहारिक रुपमा बुझ्न सकेको देखिदैन । बुद्ध यही देशका हुन जस्ले आफ्नै हक भएको कुर्सी छाडेर पनि संसारभरी देबताको रुपमा पुजिएका छन भने ०४६ सालको जनआन्दोलनपछि गणेशमान सिंहले राजाबाट प्रधानमन्त्रीका लागि आएको आग्रह छाडेर त्याग गरेकाले प्रधानमन्त्री हुने कैयौंको भन्दा बढी नै इज्जत छ । गणेशमानबाट मात्र शिक्षा लिन सकेमा राजनीतिक संकट संकटको रुपमा नरहने देखिन्छ । सोंचेभन्दा सहज तबरले पूर्व राजा ज्ञानेन्द्रले जसरी राजगद्धी नै छाडिदिए त्यस्लाई समयमा नै बुझ्न नसकेको खण्डमा पूर्व राजा ज्ञानेन्द्रको तुलनामा आफूहरु केही नहुने कुरा समेत हाम्रा राजनीतिज्ञहरुले बेलैमा बुझ्नु पर्ने देखिन्छ । देशको बिद्यमान अवस्थाले सबै नेताहरुलाई ऐतिहासिक अवसर दिएको छ यस्तो संबेदनशील घडी सिर्जना गरिदिएर जुन बेला गरिने निर्णयले नेताहरुले अहिलेसम्म गरिएका गल्ती कमजोरीहरुलाई आँखा चिम्लिदिएर स्याबासी पाउने अथवा अझै पतासाफ हुने, देश एउटा सम्ब्रिद्ध देशको रुपमा बिकसित हुने वा रणभूमिमा भन्ने कुरा भर पर्ने भएकोले सबै नेताहरुले ठूलो छात्ती लिएर सोच्नु पर्ने बेला आएको छ र अबिलम्ब राष्ट्रिय सरकार निर्माण गर्ने बातावरण तयार गर्नु पर्ने भएको छ ।

बिकसित देशमा रास्ट्रपति अथवा प्रधानमन्त्रीबाट हटेपछि आफ्नो पूरानै पेशामा फर्कने अथवा सामाजिक काममा संलग्न हुने गर्छन् । हाम्रै नेपालको सन्दर्भमा पनि मन्त्रीपछिको जीवन आफ्नै पुरानो पेशामा फर्केर एउटा उदाहरणीय सन्देश दिएका छन डा उपेन्द्र देवकोटाले । कुर्सी छुटेपछि रीस फेर्न जथाभाबी बोल्दै र गर्दै हिडने हाम्रो राजनीतिक संस्कारले राजनीतिज्ञहरु आँफै अमर्यादित हुनु त उनीहरुको ब्यक्तिगत जीबनको कुरो मात्र भयो एउटा पक्षबाट हेर्दा तर तर त्यही संस्कार र संस्कृतिको कारण देश बर्बादीतिर भाँसिदै गएको छ भन्ने कुरालाई अलग राखेर हेर्न सकिन्न र मिल्दैन पनि । यस किसिमका अमर्यादित गतिबिधीहरुका कारण देश तहस नहस र अस्तित्वहीन हुनु हुँदैन र यस्लाई टुलुटुलु हेरेर बस्न सकिन्न। अत: स्वस्थ लोकतन्त्रको बिकास गर्दै नयाँ राजनीतिक संस्कार र संस्कृतिको बिकासको लागि सर्ब साधारण, बुद्धिजीबी र संचारकर्मीहरुमा निडरता र निस्पक्षताको जरुरत आज अरु बढी टडकारो बन्दै गएको छ ।

संबिधानमा चुनाबमा पराजित भएकाहरु पनि मन्त्री तथा प्रधानमन्त्री हुन पाउने ब्यबस्था भए तापनि बर्तमान मन्त्री मण्डलमा प्रधानमन्त्री मात्र नभएर अधिकांश मन्त्रीहरु चुनाबमा पराजित भएकाहरुको बाहुल्यता भएको र त्यसमाथि सरकारको नेत्रित्व गर्ने घटक नेकपा एमालेको तर्फबाट चुनाबबाट आउने एकजना गृह राज्यमन्त्री मात्र भएकोमा उन्ले पनि राजीनामा दिएकाले एमालेको तर्फबाट मन्त्री मण्डलमा हुनेहरु कोही पनि चुनावबाट आएका भएनन भन्नु पर्दा हीनताबोध हुन्छ लोकतन्त्रको दृष्‍टिकोणबाट हेर्दा । चुनाबमा पराजित भएर पनि कागताली परेर पद पाइयो भनेर पद ग्रहण गर्नु नै आँफैमा नैतिककताको प्रश्न हो पहिलो त भने दोस्रो यस्तै अमर्यादित गतिबिधिका कारण नचाहेरै पनि अप्रत्यक्ष रुपमा आँफैले बिरोध गरिने माओबादीलाई थप उर्जा पुर्याइएको कुरा उनीहरुले बुझ्न सकिरहेका छैनन र बुझ्नेले बुझ पचारहेका छन । यसरी सफलता असफलताको पाटोलाई बिर्सदा पनि लोकतन्त्रको पक्षधरहरुले नै लोकतन्त्रको धज्जी उडाएको आरोप लाग्दै आएको थियो यो सरकारमाथि जस्को प्रतिबाद गर्ने नैतिक आधार छैन । आगामी सरकार जस्को नेत्रित्वमा बने तापनि भ्रस्टको रुपमा चिनिएका र चुनाबमा पराजितहरु सरकारमा नपरुन भन्ने जन चाहनालाई ध्यान दिइनु पर्दछ र बिद्यमान अमर्यादित निर्लज्ज राजनीतिक संस्कार र संस्कृतिको अन्त्य हुने छनक नेपाली जनताले पाउनु पर्छ देशलाई अगाडि बढाएर आफूहरुमा लागेको कलंक मेटाउन शुरुवात गर्ने नै हो भने ।

Kapilvastu Day Movement Global Committee Formed

As part of the World Peace Movement, Nepalese people living in different parts of the world last year decided to commemorate Lumbini and Kapilavastu, the birthplace of Gautam Buddha, by observing Kapilvastu Day as a global holiday in order to spread the Buddha’s peace and nonviolence messages all over the world. The Buddha is revered as a Messenger of Peace. He is also known as the Light of Asia who is actually the Light of the world as his message of peace and nonviolence has become more relevant as the world is facing the problems of violence today. The world today has become more violent than ever before. Therefore, we have decided to spread the messages of the Buddha all over the world by observing Kapilvastu Day every year.

Originally, on December 1, 1896, Dr Anton Führer, a German archaeologist, had discovered the Buddha’s birthplace when he found the Asoka Pillar at Lumbini. Even though this site was first discovered by Khadga Shamsher Rana before Führer had reached the site but Führer is credited for this discovery as he brought it into light and made it known to the international community.

The Asoka Pillar is the most important evidence that Buddha was born in Lumbini. Therefore, it was decided to observe December 1 as Kapilavastu Day. The historic Kapilavastu, located close to Lumbini, is considered to be another holy pilgrimage for the Buddhists since it was the place where the Buddha grew up and which he later renounced seeking to understand the cause of human sufferings. The result of years of excavations and researches by numerous national and international teams has been that Tilaurakot is the historic Kapilvastu which UNESCO should certify as another World Heritage, next to Lumbini.

After celebrating the Kapilvastu Day as the Global Day for the first time in history on December 1, 2009, we discussed on how to keep the program going ahead. Hence a 19 member committee (which will be of 21- member in the future) has been formed as the Kapilvastu Day Movement Global Committee under Ram Kumar Shrestha’s leadership. The committee is constituted as follows:

1. Ram Kumar Shrestha Global Coordinator, UK
2. Abi Sharma Coordinator, Canada
3. Baburaja Maharjan Coordinator, Newzealand
4. Bhanu Poudyal begin_of_the_skype_highlighting end_of_the_skype_highlighting Special Coordinator, Canada
5. Binay Shah Coordinator, Hongkong
6. Chandra Rai Coordinator, Canada
7. Dr. Hari Kumar Shrestha Coordinator, Taiwan
8. Hari Nepali Coordinator, Qatar
9. Laxman Devkota Coordinator, Portugal
10. Laxman Puri Coordinator, Nepal
11. Mrs Laxmi Simkhada Coordinator, USA
12. Om Gurung Coordinator, Japan
13. Raj Shrestha Coordinator, Nepal
14. Ramhari Shrestha Coordinator, UK
15. Santosh Neupane Coordinator, Belgium
16. Miss Sanu Ghimire Coordinator, Australia
17. Shailesh Shrestha Coordinator, USA
18. Shambhu Kattel Coordinator, USA
19. Sujan Neupane Coordinator, Australia

To make the movement more effective and to simplify the decision making process of the committee a nine member secretariat has been formed and the secretariat members shall be the regional coordinators of corresponding regions as follows:

a) Baburaja Maharjan (Australia, Newzealand and surrounding countries),

b) Hari Nepal (Middle East),

c) Binay Shah and Om Gurung (Japan, Hongkong, China and surrounding countries),

d) Shailesh Shrestha (USA and South America),

e) Chandra Rai (Canada)

f) Santosh Neupane (Europe).

g) Raj Shrestha (SAARC)

The Global Coordinator shall be the Chief in the secretariat which shall be located in London.

Bhanu Poudyal begin_of_the_skype_highlighting end_of_the_skype_highlighting shall be designated as the Special Coordinator, to inform those who are misinformed particularly on Lumbini, and the birth place of the Buddha.

To smoothly spread the Movement’s Peace Mission at national and International levels a seven member Advisory Board shall be formed with the following members:

a) Mr. Agni Frank Eickermann (writer, Founder of Spiritual Teachers Training, Alpha Chi Consultants, and “Path into Light”, Speaker: Spirituality, Traditional Chinese Medicine, Feng Shui, Management solutions, Golden Age, USA),

b) Dr. Arzu Rana-Deuba (CA member and MP),

c) HE Deepak Khadaka (Consulate General, NSW, Australia),

d) Ms Domo Geshe Rinpoche (Spiritual Director, White Conch Dharma Center, USA),

e) Dr. Kavitaram Shrestha (writer and founder of Aswikrit Movement),

f) Mr. Rajendra Shrestha (former minister), and

g) HE Dr. Rishi Adhikari (Nepali Ambassador to Malaysia)

The Movement expects coordination and cooperation in attaining its objectives from Nepal government, intellectuals, journalists and all peace movement committed institutions from different part of the world and committed to give its hands to all peace loving institutions.

Published links:

Newsblaze

Nepstime

Calameo

The Himalayan Beacon

Kapilvastu Day Blog

Sherpaworld

Nepalisamachar

Sikhim

Mysnepal

Nepalarab

Cosmicenergy

Nepalmother

कपिलवस्तु दिवस अभियान: किन, कसरी र कता?‏

By रामकुमार श्रेष्ठ,

पृष्ठभूमि:
२००९ को सेप्टेम्बरको शुरुतिर अनलाइन खबर र नेपाली समाचार पत्रिकाहरुमा “भारतद्धारा नक्कली ‘कपिलबस्तु’ निर्माण” समाचार प्रकाशमा आएपछि बिभिन्न देशहरुमा छरिएर रहेका नेपालीहरु बीच ईमेल मार्फत पत्राचार हुने क्रम शुरु हुन थाल्यो यो बिषयलाई लिएर । कसैको मूल्य र मान्यता बढी भएपछि उस्लाई अनेक तवरबाट आफू अनुकूल उपयोग गर्ने स्वाभाबिक मानबीय प्रब्रिति जहाँ पनि हुन्छ र पनि त्यस्को पनि आफ्नै किसिमको सीमा हुन्छ । सबै किसिमका जाती, धर्म र समुदायमा सर्ब स्वीकार्य महामानव गौतम बुद्ध संपूर्ण विस्व नागरिकको साझा संपत्ति भएको कुरा निर्बिबाद हो र अर्को बिबाद रहित तथ्य के पनि हो भने बुद्ध जन्मदाको समयमा नेपाल तथा भारत भन्ने देशहरु नभए तापनि बुद्ध जन्मेको स्थान भने अहिलेको नेपालको लुम्बिनीमा पर्दछ भन्ने कुरा प्रमाणित भैसकेको छ र युनेस्कोले लुम्बिनिलाई बिस्व संपदा सूचिमा समाबेश पनि गरेको छ । बुद्ध बिस्वकै साझा संपत्ति भएको कारण आस्थाका आधारमा कसैले मेरो अथवा हाम्रो भन्छ/न भने त्यस्मा कसैले प्रश्न उठाइराख्नु पर्ने देखिन्न, तर उनको महानता र प्रसिद्धीका कारण क्षेत्रका आधारमा नाजायज तवरले गलत ढंगले आफ्नो भनी प्रमाणित गर्ने दुस्प्रयास गर्दै नाजायज फायदा लिनका लागि बिस्व जनमतलाई दिग्भ्रमित तुल्याउन गरिने कार्यमा भने मौन बस्नुले अरु थप नाजायज दुस्प्रयासलाई प्रोत्साहित गर्दछ । भारतले बर्षौंदेखि बुद्ध भारतमा जन्मेको भन्दै बिस्वलाई दिग्भ्रमित तुल्याउँदै आइरहेकोमा नक्कली लुम्बिनी नै समेत निर्माण गर्न करोडौं रुपयाँ समेत खर्च गरिसकेको र सन २०१२ सम्ममा आफ्नो योजना संपन्न गर्ने किसिमले युद्धस्तरमा काम गरिरहेको छ । नेपालको राजनीतिक, सामाजिक, आर्थिक र शैक्षिक अवस्थाका आफ्नै किसिमका कारण यस्ता गतिबिधिका बिरुद्ध कुनै आवाज नउठेको सन्दर्भमा भारतीय पक्ष र दिग्भ्रमित पश्चिमी बिद्वानहरुले छरेको भ्रमलाई चिर्नु आवश्यक थियो। राजनीतिक, आर्थिक र सामाजिक मात्र नभएर धार्मिक रुपमा समेत भारतको यस किसिमको अतिक्रमण स्वाभिमान नेपालीको लागि सह्य हुन सक्तैन । यसर्थ, हामी बीच कपिलवस्तु दिवसको रुपमा लुम्बिनी र कपिलवस्तुको प्रचार प्रसार गरिनु पर्दछ दिग्भ्रमित विस्व समुदायका बीच यथार्थ बोध गराउनका खातिर भन्ने सहमति बन्यो । उपयुक्त दिनको लागि छलफल गर्ने क्रममा मेल मार्फत बिभिन्न ब्यक्तिहरुसंग बुझ्ने क्रममा रेडियोकर्मी राजेन्द्र शाक्यले १ डिसेम्बर उपयुक्त हुन सक्छ कि भन्ने सल्लाह दिनु भयो उपयुक्त कारण सहित र त्यसैलाई स्वीकारी तदनुरुप अगाडि बढने काम भयो । यसरी इतिहासमा पहिलो पटक डिसेम्बर १, २००९ मा कपिलबस्तु दिवस विस्व दिवसको रुपमा मनाउने निर्णय भयो । यो निर्णयले नेपालको बिकास र राष्ट्रियताको दृष्‍टिकोणले मात्र नभएर विस्व शान्तिको दृष्‍टिकोणले समेत ऐतिहासिक महत्व राख्न सक्छ ।

अशोक स्तम्भ खडग सम्शेरले पत्ता लगाएको भए तापनि अन्तरराष्ट्रिय जगत सामू ल्याउने महत्वपूर्ण काम भने १ डिसेम्बर १८९६ मा जर्मन पुरातत्वबिद Anton Führer ले गरे र यो नै गौतम बुद्ध लुम्बिनीमा जन्मेका हुन भन्ने सबभन्दा राम्रो प्रमाण हो । यो महत्वपूर्ण दिनलाई ऐतिहासिक महत्व दिइनु धेरै अर्थमा महत्व राख्ने देखिएको कारण यस दिनलाई कपिलबस्तु दिबस मनाइने निर्णय गरिएको हो । नेपाललाई संसारमा चिनाउने एउटा बलियो आधार शान्तिका प्रतिमूर्ति गौतम बुद्ध हुन र उनी जन्मेको स्थान पत्ता लागेको सो दिनलाई महत्व दिइनु न्याय संगत नै देखिन्छ । गौतम बुद्ध तिलौराकोट कपिलबस्तुमा जन्मी २९ बर्षको उमेरसम्म राजकुमारको रुपमा यस ठाउँमा रहेकाले यस ठाउँको धेरै अर्थमा ठूलो महत्व रहेको छ अन्तरराष्ट्रिय स्तरमा नै । त्यसैले १९९७ मा युनेस्कोले गौतम बुद्धको जन्मभूमि लुम्बिनीलाई बिस्व संपदा सूचिमा समेत समाबेश गरेको छ । अत: उक्त दिनलाई एउटा ऐतिहासिक महत्व दिनु आबस्यक देखिएको र त्यस्तो निर्णयले यस क्षेत्रको बिकास गर्न सकिएको खण्डमा नेपालको पर्यटन प्रबर्द्धनमा सहयोग पुर्याइ अन्तत्वगत्वा नेपालको बिकासमा नै सहयोग पुर्याउने मात्र नभएर राष्ट्रिय अन्तरराष्ट्रिय शान्ति प्रकृयामा समर्थन, ऐक्यबद्धता र टेवा समेत दिन सक्ने भएकोले १ डिसेम्बरलाई कपिलबस्तु दिबसको रुपमा मनाउने निर्णय गरिएको हो ।

उद्धेस्य:
जुन कारणले गर्दा यो अभियान शुरुवात गरिनु पर्ने आवश्यकता महसूस गरियो त्यो मात्रै यस्को उद्धेस्य नभएर शान्ति, राष्ट्रियता, सत्यको प्रतिरक्षा र पर्यटन प्रबर्द्धन यो अभियानका मूलभूत उद्धेस्यहरु हुन । वुद्ध शान्तिका प्रतिक र पर्यायबाची हुन र ब्यक्तिगत खुशी र सुखीदेखि बिस्व शान्तिसम्मका लागि उनका सन्देश र बिधिहरु अत्यन्तै उपयोगी मानिन्छन । अत: उनका ती सन्देश र बिधिहरुलाई बिभिन्न माध्यम मार्फत प्रचार प्रसार गरी सुखमय जीवन र शान्तिपूर्ण वातावरण सिर्जनामा सक्दो योगदान गर्नु यस्को पहिलो उद्धेस्य हो । वुद्धको विस्वब्यापी महत्वका कारण यसबाट लालायित भएर बुद्धको नामबाट नाजायज फायदा लिन नक्कली लुम्बिनी नै निर्माण गर्ने र बिस्वका जनतालाई दिग्भ्रमित तुल्याइ वुद्धको जन्मस्थल बिभिन्न उद्धेस्यले जान चाहनेहरुलाई आफूकहाँ लैजाने अभिप्रायले जे जस्ता काम गरिरहेका छन यस्ले नेपालको राष्ट्रियतामा बिभिन्न किसिमले चुनौती दिने काम भएकोले यसबारे सत्य तथ्य जानकारीहरु सुसूचित गरी राष्ट्रियता रक्षाको लागि प्रयास गर्नु यस अभियानको अर्को उद्धेस्य हुनेछ । त्यसरी नै वुद्ध सत्यका प्रतिक भएकाले उनको नामका कारण उनको नामबाट फायदा लिनका लागि जानाजान बिस्वका जनतालाई दिग्भ्रमित तुल्याउने काम जे जसरी भइरहेको छ, सत्यको रक्षाको लागि यस किसिमका भ्रमलाई निस्तेज गरी सत्यको रक्षा गर्नु पनि यस्को उद्धेस्य हो । वुद्धको जन्मस्थल भएको कारण लुम्बिनी र कपिलबस्तु विस्वकै लागि महत्वपूर्ण पर्यटकीय स्थल जे जस्तो रुपमा हुनु पर्ने हो, त्यो आन्तरिक र वाह्य कारणहरुले गर्दा हुन नसकेको कारण यस क्षेत्रलाई पर्यटकीय स्थलको रुपमा अरु बिकसित गर्ने वाताबरण तयार गर्न प्रयास गर्नु यस्को अर्को उद्धेस्य हुनेछ ।

तयारी:
बिना कुनै संस्था बिना कुनै आयोजक विस्व दिवसको रुपमा कपिलबस्तु दिवस मनाउने कार्यक्रम गर्ने निर्णय गर्नु कम चुनौतिपूर्ण काम थिएन । शुरुमा यस बिषय बस्तुलाई समेटेर मैले नेपाली र अंग्रेजीमा लेखेको लेखहरु १५ भन्दा बढी पत्रिकाहरुमा प्रकाशित गरेर प्रचार प्रसार शुरु गरियो । त्यसपछि नेपालबाट राज श्रेष्ठ र लक्ष्मण पुरी, क्यानडाबाट भानु पौड्याल, बेल्जियमबाट दामोदर प्रसाद आचार्य र सन्तोष न्यौपानेबाट लेखहरु र सामग्री तयार हुन थाले भने लक्ष्मण पुरीले कार्यक्रमको लागि पोस्टर तयार गर्नु भयो । त्यसरी नै कार्यक्रमकै लागि भनेर अस्ट्रेलियाबाट सानु घिमिरे र साबित्रा काफ्ले र यूएइबाट बसन्त मोहन अधिकारीबाट गीत, कबिता र गजलहरु प्राप्त भए । कार्यक्रमको लागि लोगो सन्जिब श्रेष्ठद्धारा तयार गरियो, तर त्यस्मा नेपाल शब्द कतै पनि नभएको तर दिग्भ्रमित बिस्व जनताका बीच गएर भ्रम निस्तेज गर्नका लागि नेपाल शब्द हुनै पर्ने भन्ने फ्रान्स निवासी हरिहर अर्यालको सुझाबलाई समयाबधि कम भएको र डिजाइनकर्ता काठमाण्डौ बाहिर भएको कारण कपिलबस्तु दिवस मनाउनु अघि परिवर्तन गर्न सकिएन र हाल त्यस्लाई परिवर्तन गरिएको छ ।

त्यसबेला यो अभियानले संस्थागत रुप लिने नलिने कुराको कुनै निस्चितता नभए तापनि यही अभियानकै प्रयोजनको लागि सामान्य ब्लग शुरु गरियो । बिस्तारै ईमेल, फेसबुक मार्फत अभियानको जानकारी दिने काम बढदै गयो भने Kapilvastu Day कै नाममा फेसबुकमा अकाउण्ट र फ्यान क्लब खोल्ने र ट्विटर अकाउण्ट खोल्ने काम अगाडि बढदै गयो । ट्विटर नेपालीहरुले खासै उल्लेख्य रुपमा प्रयोग गरेको नपाईएकोले अन्तरराष्ट्रिय सामाजिक सन्जाल फेसबुकलाई नै बढी उपयोग गर्ने किसिमले गतिबिधि अगाडि बढाइयो । यसै बीच अमेरिकाबाट प्रसारण गरिने अन लाइन रेडियो “हिमाली स्वरहरु” ले मसंग लिएको अन्तर्वाता मार्फत यस अभियानको बारेमा जानकारी अरु बिस्तार गर्न सहायक सिद्ध भयो ।

कार्यक्रमको स्वरुप र विवरण:
कपिलबस्तु दिबस कार्यक्रममा आयोजना गरिएका कार्यक्रमको स्वरुप एउटै नभएर बिभिन्न प्रकृतिका थिए । आ-आफ्नो अनुकूलतानुरुप बिभिन्न देशमा रहेका बिभिन्न समुदायले वैचारिक कार्याशाला गोष्ठी संचालन, कपिलवस्तु र बुद्धबारे साहित्यिक रचना सृजना गर्ने गर्न अभिप्रेरित गर्ने, रेडियो मार्फत कपिलबस्तुसम्बन्धी सामग्रीहरु प्रशारण गर्ने, बिस्वबिद्यालयमा कपिलबस्तुसम्बन्धी पोस्टर टाँस्ने , केही नेपाली दूताबास र कन्सुल जनरलहरुले समेत कपिलबस्तुसंबन्धी जानकारीहरु प्रचार प्रसार गरिदिने तथा हामीले तयार गरेका सामग्रीहरु आगन्तुकहरुको जानकारीको लागि राखिदिने, कपिलबस्तुसम्बन्धी तयार गरिएका पर्चा बितरण गर्ने, फेसबुक तथा ट्विटर जस्ता विश्व स्तरीय सामाजिक सन्जालहरु मार्फत कपिलबस्तु र बुद्धसंग संबन्धित सामग्रीहरुको ब्यापक प्रबाह गर्ने, पुस्तक अनलाइन लोकार्पण गर्ने जस्ता कार्यक्रमहरु आयोजना गरिए ।

हामीले शुरुमा जे जत्ति अपेक्षा गरेका थियौं त्योभन्दा धेरै कार्यक्रमहरु आयोजना भए बिभिन्न देशमा । नोभेम्बर २७ तारिखमा अस्ट्रेलियाको न्यु साउथ वेल्सका लागि नेपाली कन्सुलट जनरल महामहिम श्री दीपक खडकाज्यूलाई उहाँकै कार्यालय सिडनीमा आयोजना गरिएको एक कार्यक्रम बीच सुजन न्यौपानेले कपिलबस्तु दिबसको पुस्तिका र लिफलेट हस्तान्तरण गर्नु भयो । डिसेम्बर १ मा अस्ट्रेलियन हिमालयन फाउण्डेशनले आयोजना गर्ने कार्यक्रममा अतिथिको रुपमा जानु हुँदा कन्सुलट जनरल महामहिम दीपक खडकाज्यूले थुप्रै बिदेशीहरुलाई कपिलबस्तु दिबसको बारेमा बताउनुका साथै यस कार्यक्रमको लिफलेट बितरण गर्न लगाउनु भयो । त्यसरी नै अस्ट्रेलियाका लागि नेपाली राजदूत महामहिम श्री योगेन्द्र ढकालज्यूले कपिलबस्तु दिबसको पुस्तिका र लिफलेटहरु दूताबासमा आउनु हुने आगन्तुकहरुको जानकारीको लागि राखिदिने ब्यबस्था मिलाइदिनु भयो भने मलेशियाका लागि नेपाली राजदूत ॠषि अधिकारीले बुद्ध भारतमा नभएर नेपालमा जन्मेका हुन भन्ने जागरण कार्यक्रम गर्नु भयो ।

नेपाली साहित्य आन्दोलनमा अविछिन्न लागीरहनु भएका सक्रिय स्रष्टा, अस्विकृत आन्दोलन र बुट पालिस आन्दोलनका अभियन्ता डा.कविताराम श्रेष्ठले पुस्तकाकारमा प्रकाशित नभएको बुद्धको जीवनीमा आधारित अनुसन्धानमूलक उपन्यास “महाभिनिष्क्रमणका अस्वीकृत पाइला” कपिलवस्तु दिवसको अवसर पारेर अनलाइन लोकार्पण गर्नु भयो । त्यसरी नै उहाँले ५०० भन्दा बढीको सहभागितामा स्वर्ण शिक्षा इ. माध्यमिक विद्यालय गोकर्ण काठमाडौँमा वैचारिक कार्याशाला गोष्ठी संचालन र कपिलवस्तु र बुद्धबारे साहित्यिक रचना सृजना उद्धेस्य सहित अस्वीकृत विचार साहित्य आन्दोलनको “कपिलवस्तु दिवश कार्यक्रम” आयोजना गर्नु भयो “हाम्रो गौरव कपिलवस्तु र बुद्ध” शीर्षकमा ।

नोभेम्बर ३० मा काफे काठमाण्डौ भान्कौभर, क्यानडामा बुद्ध, कपिलबस्तु, भारतीय दृष्‍टिकोण, बुद्ध र बुद्धको जन्मभूमि नेपालप्रति बिस्वको दृष्‍टिकोण जस्ता बिषयबस्तुमा छलफल कार्यक्रम भएको थियो । २९ नोभेम्बरमा क्यानडाको टोरण्टोको बिभिन्न चर्च, बौद्ध गुम्बाहरुमा पर्चा बितरण गर्ने कार्यक्रम भयो भने डिसेम्बर १ मा टोरण्टोकै डाउनटाउनमा पनि पर्चा बितरण गरियो । डिसेम्बरको मध्यमा टोरण्टोमा छलफल कार्यक्रम गरियो भने रेडियो हिमाल भानकौभरले डिसेम्बर ५ मा कपिलबस्तुसम्बन्धी जानकारीहरु प्रसारण गर्‍यो । भनकौभरकै एउटा विश्वबिद्यालयमा पनि पर्चा बितरण गरियो । Reading Reveallers’ Club ले डिसेम्बर १३ का दिन नेपाल र बुद्धिज्म, बुद्ध र कपिलबस्तु बिषयमा बिशेष छलफल कार्यक्रम आयोजना गर्‍यो । अस्ट्रेलियाको पर्थको The University of Western Australi मा पोस्टर टाँसियो । North American Nepali Student Association ले आफ्ना सदस्यहरुलाई अधिकाधिक पर्चा बितरण गर्न लगायो । जर्मनमा पनि पर्चा बितरण गर्ने कार्यक्रम भयो । फेसबुक मार्फत प्रशस्त सान्दर्भिक पोस्टिङ्हरु भए ।

कपिलवस्तु दिवसमा उत्तर अमेरिकामा रहेका प्रगतिशील नेपालीहरुको संजाल PNEFA र नेपाली बिद्यार्थीहरुको संजाल NANSA को भूमिका बिशेष देखियो। NANSA का अध्यक्ष शम्भु कट्टेलले आफ्नो सङ्गठनका सदस्यहरुलाई परिचालन गर्नमा निकै मेहनत गर्नु भयो। PNEFA का अध्यक्ष अबि शर्माको भेन्कुवरमा र PNEFA का महासचिव चन्द्र राई, सदस्यहरु सुवास दुतरज र गोबिन्द शिवाकोटीको भूमिका टोरोन्टोमा बिशेष रह्यो। सन्जय रेग्मी, झलक पौडेल, दुर्गा अधिकारी, माधव खनाल, उमेश फुयाल, एलिस पौडेल आदिले उत्तर अमेरिकामा महत्वपूर्ण भूमिका निभाउनु भयो।

यस अभियानलाई सफल बनाउनमा माथि उल्लेख गरिएका बाहेक हरिकुमार श्रेष्ठ (ताइवान), दामोदर पौड्याल (ह्यानोबर जर्मनी), मधुसुदन रिमाल (म्युनिख जर्मनी), होमराज आचार्य (वासिङटन डि.सि.), नित्यानन्द खनाल (सास्केटुन क्यानडा), शैलेश श्रेष्ठ (अमेरिका), प्रमोद ढकाल (क्यानडा) र राजेन्द्र न्यौपाने (भिक्टोरीया क्यानडा) ले खेल्नु भएको भूमिका पनि उल्लेख्य छ । त्यसरी नै संचारको क्षेत्रमा दैनिकी, मूलबाटो, हेचकेनेपाल, नेपाली समाचार, कुवेत नेपाल, नमस्ते यूरोप, नेपाल अरब, एबिसि, अन लाइन खबर, नेपाली इजरायल, प्रबासी नेपाली, गोर्खा अनलाइन, बगैचा, कपिलबस्तु, हिमाली स्वरहरु, डिसी नेपाल, प्रवासी नेपाली, नेपाल मदरको सहयोग प्रसंशनीय रह्यो ।

अस्ट्रेलियाको न्यु साउथ वेल्सका लागि नेपाली कन्सुलट जनरल महामहिम श्री दीपक खडकाज्यू डिसेम्बर १ मा अस्ट्रेलियन हिमालयन फाउण्डेशनले आयोजना गरेको कार्यक्रममा अतिथिको रुपमा जानु हुँदा १०० भन्दा बढी बिदेशीहरुलाई कपिलबस्तु दिबसको बारेमा बताउने र यस कार्यक्रमको लिफलेट बितरण गर्न लगाउने, त्यसरी नै अस्ट्रेलियाका लागि नेपाली राजदूत महामहिम श्री योगेन्द्र ढकालअज्यूले कपिलबस्तु दिबसको पुस्तिका र लिफलेटहरु दूताबासमा आउनु हुने आगन्तुकहरुको जानकारीको लागि राखिदिने ब्यबस्था मिलाइदिने, मलेशियाका लागि नेपाली राजदूत महामहिम ॠषि अधिकारीज्यूले बुद्ध भारतमा नभएर नेपालमा जन्मेका हुन भन्ने जागरण कार्यक्रम गर्ने र चीनका लागि नेपाली राजदूत महामहिम टंक कार्कीज्यूले भिसा शाखाबाट लुम्बिनीसंबन्धी सिडि र पर्चाहरु बितरण, दूताबासमा कपिलबस्तु दिबससंबन्धी छलफल र त्यहाँबाट चिनिया भाषामा प्रकाशित हुने पुस्तिकामा कपिलबस्तु दिबससंबन्धी जानकारी राखिदिने जस्ता कार्य/ निर्णय गरिदिनु भएर यस किसिमको राष्ट्रबादी गतिबिधिमा पुर्‍याउनु भएको सहयोग अत्यन्तै सह्राहनीय छ । क्यानडाको मिसासागामा सम्बिधान सभाका सभासद तथा भिक्षु माननिय आनन्दको उपस्थिति र अन्तरकृया कार्यक्रमको अध्यक्षताले अभियानलाई हौसला थपेको छ।

पररास्ट्र मन्त्रालयको वेब साइट प्रयोग गरेर संपूर्ण नेपाली दूताबास र कन्सुलट जनरलहरुलाई यस अभियानमा कुनै न कुनै रुपमा सहयोग गर्न अनुरोध गरी गरिएको पत्राचारमा करीब ३० वटा मेलहरु फर्किएबाट पररास्ट्र मन्त्रालयको जस्तो संबेदनशील मन्त्रालयको वेब साइट समेत अपडेट नगरिएको पाइयो । फलत: यो अभियानको पहिलो बर्षको कार्यक्रममा कुटनैतीक नियोगहरुका तर्फबाट अस्ट्रेलिया, चीन र मलेशियाका दूताबास र न्यू साउथ वेल्स, अस्ट्रेलियाको कन्सुलट जनरलको सहयोग र सहभागितामा नै सीमित रहन गयो ।

नयाँ किसिमको राष्ट्रियताको प्रश्न र चुनौति :

भारतबाट कपिलबस्तुको बिषयलाई लिएर जे जस्ता काम भएका छन, त्यो सीधै नेपालको रास्ट्रियमाथिको खेलबाड हो, तर गुगलमा बुद्धको जन्मभूमि खोज्दा भारत देखा पर्नु; PBS [1] द्धारा उत्पादित भिडिओ “The Buddha” मा राजकुमार सिद्धार्थलाई भारती भनी उल्लेख गरिनु, बिभिन्न देशमा भएका पाठ्य पुस्तकमा बुद्धको जन्मभूमिका सम्बन्धमा गलत जानकारी उल्लेख गर्नु जस्ता संपूर्ण समस्याको जड भनेकै भारतले लामो समयसम्म नेपालको तर्फबाट सरकारी, बुद्धिजीबि तथा पत्रकारहरु कुनै पनि तहबाट केही पनि बिरोध नगरिएको कारण एकलौटी तबरबाट भ्रम सिर्जना गर्न पाएको अबसरको परिणाम हो र यस्लाई यो नेपालको रास्ट्रियतामाथिको नयाँ समस्याको रुपमा लिइनु पर्ने देखिन्छ । किनकि यी समस्याहरुको पछाडि नियतभन्दा पनि भारतद्धारा लामो समयसम्म गरिएको दुस्प्रयास र सो दुस्प्रयासका बिरुद्ध हुन नसकेको गतिबिधिका कारण सिर्जित भ्रमले काम गरेको देखिन्छ । उनीहरुको लागि महत्वपूर्ण बुद्ध र बुद्धका उपलब्धीहरु हुन, तर बुद्धका बारे प्राप्त जानकारीको श्रोतको नियतबारे भने उनीहरु अनभिज्ञ देखिन्छन । किनकि मौन अवस्थामा रहेका नेपाल सरकार, नेपाली संचार माध्यमहरु र बुद्धिजीविका कारण नेपालको तुलनामा धेरै गुणा सशक्त देखिने भारती संचार माध्यम र बुद्धुजीविको एकलौटी र एकतर्फी अभियानले बिस्वमा नै यतिसम्म प्रभुत्व जमाउन सफल भयो कि अधिकांश देशका पाठ्य पुस्तकहरुमा बुद्ध भारतमा जन्मेको भनी लेखाउने बातावरण बनिसक्यो र झन्डै ९०% चिनीया बुद्धिस्टहरु समेत यही भ्रमको शिकार भएको पाईन्छ । त्यसैले लुम्बिनीको कारण नेपालको रास्ट्रियतामाथि आँच आउने जुन किसिमको नयाँ समस्या देखा परेको छ त्यस्को निराकरण गर्नु हाम्रो सामू एउटा प्रमुख चुनौति हुन आउने देखिन्छ । यहाँनेर अनौठो कुरो के छ भने भारत सरकार यस अभियानमा मौन बसेको छ र उस्ले कहीं पनि बुद्ध भारतमा जन्मेको भन्ने कुरामा आधिकारिक धारणा ब्यक्त गरेको छैन । यतिसम्म कि करोडौं रुपयाँ लगाएर यत्रो बर्ष काम भैसकेर झन्डै अन्तिम अवस्थामा पुगिसकेको नक्कली लुम्बिनी निर्माण कार्यमा समेत सरकारी संलग्नता नभएको देखाइरहेको छ । र बर्तमान सरकारका संस्कृति मन्त्री डा मिनेन्द्र रिजालले पनि एउटा टेलिभिजन अन्तर्बार्तामा भारत सरकारले नै यस किसिमको दाबी आधिकारिक रुपमा नगरेको कुरा उल्लेख गर्नु भएको छ । भारतको आधिकारिक सरकारी निकायसंग पनि बुद्ध भारतमा जन्मेको आधार छैन भन्ने कुराको पुस्टि यो पत्रले पनि प्रस्ट पार्छ :

From: National Archives of India
To: Rana 1616
Sent: Tue, February 2, 2010 12:57:35 AM
Subject: Re: BUDDHA’S BIRTH PLACE/CONTROVERSY AGAIN/ THE POST-AMERICAN WORLD

F.No. 11-2/2010-R-I,
Government of India,
National Archives of India,
Janpath, New Delhi-110 001,
From: archives@nic.in
To : “Rana 1616”rana1616@yahoo.com
F.No. 11-2/2010 R-I
Subject: Buddha’s birth place.
Sir,
This has reference to your e-mail dated 18 January 2010 on the aforementioned subject. I am to inform you that the desired information is not available in the record holdings of National Archives of India. However, you may contact the following addresses for eliciting the desired information.
Yours faithfully,
for Director General of India,
Government of India.

त्यसो भए समस्या कहाँ त?
भारत सरकार बुद्ध भारतमा जन्मेको भन्ने बिषयमा मौन बसी कहीं पनि बुद्ध भारतमा जन्मेको भन्ने कुरामा आधिकारिक धारणा ब्यक्त गरेको देखिन्न । यतिसम्म कि करोडौं रुपयाँ लगाएर यत्रो बर्ष काम भैसकेपछि करीब ८०% काम सकाइ २०१२ सम्ममा सम्पन्न गर्ने किसिमले जोडका तोड साथ काम हुँदा पनि नक्कली लुम्बिनी निर्माण कार्यमा समेत सरकारी संलग्नता नभएको देखाइरहेको छ । २००९ मा भारतले कपिलबस्तु दिवस नै मनायो । के यो संभब छ कि भारत सरकार यी संपूर्ण गतिबिधिबाट अनभिज्ञ छ? के यो संभब छ कि आफ्न कार्यक्रम, लेख र पुस्तकहरु मार्फत दुनियाँभरको जानकारी भएको देखाउने किसिमले बिस्लेषण गर्ने अमेरिकाबाट प्रकाशित हुने न्यूजवीक साप्ताहिकका सम्पादक, अन्तराष्ट्रिय गतिविधिका नियमित लेखक तथा अमेरिकी टेलिभिजन च्यानल सीएनएनका संचालक फरिद जकरिया बुद्धको जन्म स्थानका बारेमा अनभिज्ञ छ? उस्को The Post American World जलाइयो, उन्को कार्यको बिरोध गरिएको कैयौं समाचार र बिरोधका प्रतिकृयाहरुका लिंकहरु पठाइएका छन, उनकै फ्यान क्लबमा उन्को त्यस कार्यको प्रसस्त बिरोध भएको छ, तर आजसम्म उन्ले नैतिकताका आधारमा कुनै पनि किसिमले क्षमा याचना गर्ने नैतिकता प्रदर्शन नगरी अमेरिकामा बसेर पनि भारतीय मानसिकताकै प्रदर्शन गरिरहेका छन । त्यसैले यो समस्याको जड भनेको नियत र नैतिकताको हो, यो समस्याको आधार भनेको छिमेकीसंग गरिने व्यबहारको पुरानै बानीको निरन्तरताको हो ।

भारत किन यसो गर्दैछ त?
यूनेस्कोले बिस्व संपदा सूचिमा पारिसकेको वास्तबिक लुम्बिनी नेपालमा हुँदाहुँदै नक्कली लुम्बिनी बनाएर जानाजान दुनियाँको अगाडि कुनै न कुनै दिन पूर्ण रुपमा नांगिने काम किन गरिरहेको होला त भारतले ? यस्का पछाडि ‘मानो लगाएर मुरी भित्र्याउने’ भारतीय नीति रहेको स्पस्ट देखिन्छ । किनकि बुद्ध सबै किसिमका जाती, धर्म र समुदायमा सर्ब स्वीकार्य महामानव, दार्शनिक भएकाले उनी संपूर्ण विस्व नागरिकको साझा संपत्ति भएका छन जस्ले ज्ञान र प्रेमको शान्तिप्रिय माध्यमबाट युगौँदेखिको हिंसावादी अन्धसंस्कृतिलाई जनमानसबाट फाली नयाँ लौकिक दृष्टिकोण स्थापना गरेका थिए र उन्का सन्देशहरु दिन प्रतिदिन झन झन सान्दर्भिक र अझ बढी महत्व पाउनु पर्ने महसूस संपूर्ण मानब मात्रले गरेका छन । बुद्धको यही बिस्वब्यापी महत्व र आदरबाट लालायित भारतले बुद्धलाई बलजफ्ती भारती प्रमाणित गर्दै नक्कली लुम्बिनी मार्फत बिस्वको भ्रमित टुरिस्टलाई भारतमा भित्र्याएर दीर्घ कालीन फायदा लिने अभिप्रायले भारत यो दुस्प्रयास गर्दैछ सत्यका पर्यायबाचि बुद्धमाथि असत्यको खेती गरेर । कुरोको चुरो यही हो भन्ने देखिन्छ ।

समस्याको समाधान के त?
वास्तबमा यो समस्या लामो समयसम्म समस्याको रुपमा रहन सक्तैन यदि नेपाल सरकारले यस्लाई गंभीरता पूर्वक लिने हो र यथोचित प्राथमिकताका साथ कदम चाल्ने नै हो भने । मुख्य रुपमा यी समस्याको समाधनका लागि नक्कली लुम्बिनी जस्ता बिषयमा सीधै भारत सरकारसंग कुरा गर्ने र बिभिन्न देशमा भएका पाठ्य पुस्तकमा भएका बुद्धको जन्मस्थानका बारेमा भएको भ्रम निबारणका लागि कुटनीतिक नियोगहरु मार्फत सम्बन्धित देशका सम्बन्धित निकायसंग कुराकानी गर्ने हो भने यी समस्या र यी समस्याको प्रिस्ठभूमिमा रहेर देखा परेका र पर्ने अन्य समस्याहरु स्वत: कमजोर भएर जानेछन । जाकारीया जस्ता प्रब्रितिहरुले टाउको उठाउने हिम्मत गर्न सक्ने छैनन र उठाइहाले पनि कुहिराको काग हुनेछन । नेपाल पर्यटन बर्ष २०११ मा लुम्बिनी र बुद्धलाई नेपालसंग जोडेर प्रचार प्रसारमा जोड दिइनु पर्छ ता कि दिग्भ्रमित बिस्व जनमतमा भएको भ्रम निवारणमा सहयोग पुगोस । संसदले हालसालै सर्वसम्मतिले एक संकल्प प्रस्ताव पारित गर्दै तीन बर्षभित्र लुम्बीनी क्षेत्रलाई ‘अन्तराष्ट्रिय शान्ति शहर’को रुपमा विकास गर्न र अधुरो रहेको लुम्बिनी विकास गुरुयोजनालाई पनि तीन बर्षको समय भित्र पुरा गरिसक्न सरकारलाई दिएको निर्देशनलाई यथासक्य समयमा नै पुरा गर्नु पर्दछ जुन कार्य ब्याप्त भ्रम निवारणमा सहायक सिद्ध हुन सक्छ ।

संयुक्त राष्ट्र संघका तात्कालिन महासचिब ऊ थान्त १९६७ मा लुम्बिनी भ्रमणमा जानु अघिसम्म त्यहाँ नगण्य काम मात्र भएकोले गौतम बुद्धको जन्मभूमिलाई उच्च प्राथमिकता दिइ त्यहाँ ठोस काम गर्नका लागि १९७० मा संयुक्त राष्ट्र संघले एउटा अन्तरराष्ट्रिय समिति गठन गर्‍यो र संयुक्त राष्ट्र बिकास कार्यक्रम (UNDP) ले जापानी आर्किटेक्ट प्रो. केन्जो टाङेलाई लुम्बिनिको बिकासको विस्तृत कार्य योजना (Master Plan) ६.५ मिलियन डलरको लागतमा बनाउन लगायो जुन १९७८ मा तयार भएको थियो । ७ बर्षभित्रमा पूर्णता पाउनु पर्ने लक्ष राखिएको उक्त गुरु योजना आधा शताब्दीभन्दा बढी समय ब्यतित भैसक्ता पनि योजना कार्यन्वयनले पूर्णता पाउन नसकेको र त्यसतर्फ कुनै चासो नै दिएको नदेखिएकोले यसतर्फ पनि नेपाल सरकारलाई घच्घच्याउनु आबस्यक देखिन्छ । यस्ले गर्दा बढीभन्दा बढी पर्यटक नेपाल भित्र्याएर वास्तबिक कुरालाई स्वत: स्फूर्त रुपमा प्रचार प्रसार गर्न सघाउ पुग्छ ।

कपिलबस्तु दिवस अभियानको जिम्मेवारी के त?
नक्कली लुम्बिनी र विस्वभरी नै बुद्धको जन्मस्थलको सम्बन्धमा सिर्जना गरिएको भ्रमका कारण नेपालले दुई किसिमका समस्याहरु सामना गर्न परिरहेको छ: राष्ट्रियताको र पर्यटनको । दिग्भ्रमित हजारौं पर्यटक बुद्धको जन्मस्थल भन्दै भारत जाने गर्छन् यथार्थ बोध नहुनाले । यस किसिमका समस्याहरु सरकारी तर्फबाटै समाधानका लागि प्रयास गरिंदा समस्या समाधान छिटो र सहज हुने भएकोले नेपाल सरकारलाई नक्कली लुम्बिनी जस्ता बिषयमा सीधै भारत सरकारसंग कुरा गर्न र बिभिन्न देशमा भएका पाठ्य पुस्तकमा भएका बुद्धको जन्मस्थलका बारेमा भएको भ्रम निबारणका लागि कुटनीतिक नियोगहरु मार्फत सम्बन्धित देशका सम्बन्धित निकायसंग कुराकानी गर्नका लागि दबाब दिइनु पर्छ । संसदले हालसालै सर्वसम्मतिले एक संकल्प प्रस्ताव पारित गर्दै तीन बर्षभित्र लुम्बीनी क्षेत्रलाई ‘अन्तराष्ट्रिय शान्ति शहर’को रुपमा विकास गर्न र अधुरो रहेको लुम्बिनी विकास गुरुयोजनालाई पनि तीन बर्षको समय भित्र पुरा गरिसक्न सरकारलाई दिएको निर्देशनलाई यथासक्य समयमा नै पुरा गर्न झकझक्याउनु पनि यस अभियानले आफ्नो कर्तब्यको रुपमा लिनेछ नेपाल सरकार, नेपाली बुद्धिजीबि र नेपाली संचार क्षेत्रमा यस्तो संबेदनशील बिषयमा दायित्व बोधले प्राथमिकता पाउन नसकेको पृष्ठभूमिमा । त्यसरी नै यस किसिमका समस्याहरुलाई समाधान गर्न आफ्नो क्षमताले भ्याएसम्म बिभिन्न तवरले प्रयासरत रहनु यस अभियानको एउटा मुख्य जिम्मेवारी हुनेछ ।

हामी नेपालमा बसेर बुद्ध नेपालमा जन्मेको भन्ने बिषयलाई संसारले बुझेको छ र भारतको अनाबस्यक दुस्प्रयासले केही गर्न सक्तैन भनेर जसरी सोच्छौं त्यति सहज अवस्था विस्वको जनता बीच छैन र माथि उल्लेख गरिएका कारणले गर्दा बिस्वका अधिकांश जनता दिग्भ्रमित छन । ती दिग्भ्रमित जनताका अज्ञानताका कारण PBS तथा गुगल जस्ता समस्याहरु देखा परिरहन्छन । सरकारको संलग्नता बिना यो समस्या समाधान बर्षौं लाग्न सक्छ कयौं बुद्धिजीबिको भगिरथ प्रयासको बाबजुद पनि । अत: समस्याको गांभीर्यताको कारण नेपाल सरकारको प्रत्यक्ष सकृय सहभागिता बिना समस्या समाधान सहज छैन, तर पनि सरकारलाई पनि आबस्यक दबाब दिंदै सबैले नागरिकीय जिम्मेवारी बोध महसूस गर्दै आ-आफ्नो क्षमताले सक्दो योगदान दिने हो भने निकट भबिस्यमा यो समस्या समस्याको रुपमा देख्न नपर्न पनि सक्तछ ।

१९७०-१९७२ को उत्खननमा कपिलबस्तुमा प्राप्त भएका २८ ट्रक पुरातात्विक महत्वका सामग्रीहरु भारतले लगेर अझै नफर्काएको कुराहरु उठिरहेका छन । भारतले भारतबाट बेलायतले लगेका सामग्रीहरु भारतलाई नै फर्काउनु पर्छ भनी अबाज उठाइरहेका छन भने हामी नेपालीले पनि यस किसिमका आबाज उठाउइनु असान्दर्भिक देखिन्न अन्तरराष्ट्रिय कानुन र उनीहरुकै दृष्‍टिकोणबाट पनि ।

कपिलबस्तु दिवस अभियानले गरेका गतिबिधिहरु:
कपिलबस्तु दिवस अभियानले आफ्नो ब्लग, अन्तरराष्ट्रिय सामाजिक सन्जालहरु फेसबुक तथा ट्वीटर मार्फत आँफै तथा अन्य समूहहरुसंग मिलेर जाकारीयाको दुस्प्रयासका बिरुद्ध जन चेतना जगाउने र जन परिचालन गर्ने, गुगलमा बुद्धको जन्म स्थान खोज्दा भारत देखाउने कार्यको बिरुद्ध अन्य समूहसंग मिलेर बिरोध गर्ने, ठूलो अन्तरराष्ट्रिय कम्पनी PBS को बुद्धसम्बन्धी गलत जानकारीको बिरोधमा कार्यक्रम गर्ने जस्ता थुप्रै कामहरु आफ्नो क्षमताले भ्याएसम्म गर्दै आएको छ । गुगलले त गलत जानकारीलाई सच्याउने काम गरी सकेको छ । यस किसिमका समस्याहरु इण्टरनेटमा अझै धेरै देखिन्छन । तिनीहरुको निराकरणको लागि पनि प्रयास गरिनु हाम्रो कर्तब्य हो । त्यसरी नै भारतले तयार गरेको नक्कली लुम्बिनीको क्लिप जन समुदाय बीच लैजाने, कपिलबस्तु दिवस ब्लगमा भएका अंग्रेजी सामग्रीहरुलाई बिभिन्न भाषामा समेत पढन मिल्ने बनाउने, रामदेबको बुद्धबारे भारतको गलत प्रचार भनाइलाई उपयोग गर्ने, www.nepstime.com ले Buddha Born in Nepal – Let’s Join Kapilvastu Day आफ्नो हेडरमा नै लेखेको सामग्रीलाई आधार बनाएर अन्य पत्रिका र ब्लगलाई पनि त्यसो गर्न उत्प्रेरित गर्ने जस्ता थुप्रै कामहरु आफ्नो क्षमताले भ्याएसम्म गर्दै आएको छ । प्रो डा कबिताराम श्रेष्ठद्धारा लिखित बुद्धको जीवनीमा आधारित अनुसन्धनमूलक उपन्यास “महाभिनिष्क्रमणका अस्वीकृत पाइला” छपाउने कार्य भैरहेको छ । त्यसरी नै यस्ले यस अभियान, बुद्ध, बुद्धिज्म, कपिलबस्तु जस्ता बिषयमा जानकारी मूलक हुने कपिलवस्तु दिवस भिडिओ बनाएको छ करीब १४ मिनेटको । यस किसिमका कार्यलाई अभियानको उद्धेस्य प्राप्तीका लागि भबिस्यमा अझ सशक्त पारिनेछ ।

अनौठो संयोग:
यो एउटा अनौठो संयोग नै मानिनु पर्छ कि यो अभियानमा सकृय हुनेहरु अधिकांश बिदेशमा बस्नेहरु नै देखिन्छन । शुरुमा समाचार प्रकाशित गर्नेदेखि लिएर यस अभियानमा सकृय हुनेहरु अधिकांश नेपाल बाहिर बस्नेहरु नै छन र यस अभियानका गतिबिधिहरु प्रचार प्रसार गर्न सहयोग गर्ने सन्चारका माध्यमहरु पनि नेपाल बाहिरबाट नै सन्चालन भैरहेका देखिन्छन । र यस्ले नेपाल बाहिर बस्नेहरु ब्यस्त जीवनका बाबजूद पनि देशप्रति जिम्मेवारी महसूस कुन हदसम्म गर्दा रहेछन भन्ने देखाउँदछ ।

संस्थागत:

उपर्युक्त चुनौतिहरुलाई सामना गर्दै उल्लिखित उद्धेस्यहरु प्राप्तीका लागि र अहिलेसम्म गरिदैं आएका गतिबिधिहरुलाई नियमित र अझ सशक्त किसिमले अगाडि बढाउन संस्थागत गरिनु पर्ने महसूस गरी रामकुमार श्रेष्ठ (वेलायत)को बिस्व संयोजकत्वमा पछि दुइ जना थपी २१ जना पुर्याउने गरी हाललाई १९ सदस्यीय कपिलबस्तु दिबस अभियान बिस्व कार्य समिति गठन गरिएको छ । समितिका अन्य सदस्यहरुमा अबि शर्मा, संयोजक (क्यानडा), बाबुराजा महर्जन, संयोजक (न्यूजिल्याण्ड), भानु पौड्याल, संयोजक (क्यानडा), बिनय शाह, संयोजक (हङकङ), चन्द्र राई, संयोजक (क्यानडा), डा हरिकुमार श्रेष्ठ, संयोजक (ताइबान), हरि नेपाली, संयोजक (कतार), लक्ष्मण देबकोटा, संयोजक (पोर्तुगल) लक्ष्मण पुरी, संयोजक (नेपाल), लक्ष्मी सिंखडा, संयोजक (अमेरिका),ओम गुरुङ, संयोजक (जापान), राज श्रेष्ठ, संयोजक (नेपाल),रामहरि श्रेष्ठ, संयोजक (वेलायत), सन्तोष न्यौपाने, संयोजक (बेल्जियम), सानु घिमिरे, संयोजक (अस्ट्रेलिया), शैलेश श्रेष्ठ, संयोजक (अमेरिका), शम्भु कट्टेल, संयोजक (अमेरिका), र सुजन न्यौपाने, संयोजक (अस्ट्रेलिया) छन । अभियानको गतिबिधिलाई सहज बनाउन आ-आफ्नो क्षेत्रको क्षेत्रीय संयोजक समेत हुने गरी नौ जनाको सेक्रेटरियटको ब्यबस्था गरिएको छ, जस अनुसार बाबुराजा महर्जन (अस्ट्रेलिया, न्यूजिल्याण्ड र त्यस भेगका अन्य देशहरु हेर्ने), हरी नेपाली ( मध्यपूर्बका देशहरु हेर्ने), राज श्रेष्ठ (सार्क मुलुकहरु हेर्ने), बिनय शाह र ओम गुरुङ (जापान, हङकङ, चीन तथा त्यस भेगका देशहरु हेर्ने), शैलेश श्रेष्ठ (अमेरिका र दक्षिण अमेरिका हेर्ने), चन्द्र राई (क्यानडा हेर्ने), र अर्को ब्यबस्था नहुन्जेलसम्मको लागि सन्तोष न्यौपाने (यूरोप हेर्ने) । बिस्व संयोजक स्वत: सेक्रेटरियटमा रहनेछ । दिग्भ्रमित बिस्व जनताका बीच यथार्थ कुरा लैजाने जस्तो चुनौतिपूर्ण कार्य पनि यस अभियानको एउटा प्रमुख उद्धेस्य भएको कारण यस उद्धेस्य पूर्तिका लागि भानु पौड्याललाई बिशेष संयोजकको रुपमा चयन गरिएको छ ।

अभियानको उद्धेस्य प्राप्तीको लागि राष्ट्रिय अन्तरराष्ट्रिय सर्ब पक्षीय सहयोग र सदभाबलाई सहज बनाउन हाललाई ५ जना नेपाली र दुई जना बिदेशी गरी सात जनाको सल्लाहकार समिति बनाइएको छ जस अनुसार एनेकपा माओबादीका तर्फबाट मलेशियाका लागि राजदूत महामहिम डा ऋषि अधिकारी, नेकाका तर्फबाट संबिधान सभाका सदस्य तथा सांसद डा आरजु देउबा राणा, एमालेका तर्फबाट पूर्व मन्त्री तथा पार्टी केन्द्रिय सदस्य राजेन्द्र श्रेष्ठ, बुद्धिजीबिका तर्फबाट डा कबिताराम श्रेष्ठ र उद्योग ब्याबसायीका तर्फबाट अस्ट्रेलियाको न्यू साउथ वेल्सका कन्सुलर जनरल महामहिम दीपक खडका हुनुहुन्छ भने बिदेशीहरुमा पाँच महादेशहरुमा आफ्ना करीब १२०० फेङ सुइका कन्सल्ट्याण्टहरु र सयौं धार्मिक शिक्षकहरुको संजाल फैल्याउन सक्षम केही पुस्तकहरु थुप्रै भाषामा अनुदित भैसकेका ११ पुस्तकका लेखक तथा सबै महादेशका ५० देशहरुमा १०० लाइट सेण्टरका संस्थापक अमेरिकी Agni Frank Eickermann र White Conch Dharma Center का आध्यात्मिक निर्देशिका अमेरिकाकी Domo Geshe Rinpoche हुनुहुन्छ र अभियानका लागि उपयुक्त ब्यक्तिहरुलाई सल्लाहकार समितिमा पछि थपिन सकिनेछ । त्यसरी नै कपिलबस्तुका सांसदहरु र लुम्बिनी बिकास कोषका प्रमुखहरुलाई पदेन सल्लाहकारको रुपमा राखिनेछ ।

अभियान संस्थागत भएपछि यस्ले बिभिन्न देशमा बिभिन्न संस्थाहरुसंग मिलेर २५५४ औं बुद्ध जयन्ती मनाएको छ । वुद्ध जयन्ती मनाउने क्रममा यस्का उद्धेस्यहरु प्रस्ट्याउने क्रममा नक्कली कपिलबस्तुका प्रसंग पनि धेरै ठाउँमा उठाइएका छन र बिशेष: गरेर नेपालमा उज्यालो ९० नेटवर्क एफएमले कपिलबस्तु दिवस अभियानका सार्क संयोजक राज श्रेष्ठसंग कुराकानी गर्ने एउटा छुट्टै लामो कार्यक्रम आयोजना गरिदिएर र सिडनी अस्ट्रेलियाको नेपाली आवाज रेडियोले कपिलवस्तु दिवस अभियानका अस्ट्रेलिया संयोजक सुजन न्यौपानेलाई पनि वुद्ध जयन्तीसंबन्धी बिशेष कार्यक्रममा सहभागी गराइदिएर यस अभियानबारे जानकारी सर्ब साधारण बीच लैजाने राम्रो अबसर प्रदान गरिदिएका छन । कपिलबस्तु दिवस अभियानको बिस्व कार्य समिति गठन भएको समाचार करीब ४ दर्जन रास्ट्रिय अन्तरास्ट्रिय पत्रिकाहरुमा प्रकाशित हुनुले पनि यो नयाँ अभियान प्रचार प्रसारमा सहयोग पुगेको देखिन्छ ।

उपसंहार:

कपिलवस्तु दिवस अभियानका उद्देस्यहरुलाई सरलीकरण संक्षेपिकरण गर्दा ब्यक्तिगत खुशी र सुखीपना तथा विस्व शान्ती प्राप्तीका लागि वुद्धका सन्देश तथा बिधिहरुलाई विस्वका जनताका बीच अरु घनिभूत गरिनु पर्ने एउटा पाटो हो भने अर्को पाटो हो सत्यका पर्यायबाची वुद्धको नामबाट नाजायज फायदा लिनको लागि सिर्जित भ्रम विस्वब्यापी भएको र सत्यको रक्षाकै लागि दिग्भ्रमित बिस्वका नागरिकहरुमा रहेको भ्रमलाई निस्तेज गरिनु पर्ने । यी उद्धेस्यहरु पुरा हुँदा अन्य उद्धेस्यहरु स्वत: पुरा हुनेछन । यी प्रश्नहरु बिशेषत: संपूर्ण नेपालीको साझा चिन्ताको बिषय भएकोले कलमकर्मी, संचारकर्मी र बुद्धीजीबिहरुले अन्य सर्ब साधारणहरुले जस्तै यस्को संबेदनशीलतानुरुप महत्वबोध गरिदिएर तदनुरुप आ-आफ्नो क्षमतानुरुप केही गर्न कार्यतत्परता दर्शाउने हो भने बिशेषत: दोस्रो पाटोको समस्या जटील हुँदा हुँदै पनि समाधान हुन समय नलाग्न सक्छ । बिस्व सामू नेपाललाई अरु बढी चिनाउन सहायक सिद्ध हुन सक्ने मात्र नभएर देशमा भैरहेको शान्ति प्रकृया र बिस्व शान्तिमा भैरहेका प्रयासहरुमा समेत सांकेतिक अर्थ र महत्व राख्न सक्ने हुनुका अतिरिक्त यस किसिमका कार्यहरुमा उत्प्रेरकको रुपमा काम गर्न सक्ने यस्तो निर्बिबाद अभियानलाई सफल बनाउनुलाई नागरिक कर्तब्यकै रुपमा लिएर ऐक्यबद्धता जनाएको खण्डमा वास्तबमा यो समस्या समस्याको रुपमा रहन सक्तैन लामो समयसम्म ।

[1] PBS is made up of more than 350 local public noncommercial TV stations and reaches more than 115 million people each month through on-air and online content, and, increasingly, in other platforms. PBS content is available on air through its local stations and, for many programs, online, in the form of podcasts, blogs, video clips, and full episodes.

Key programs include PBS KIDS & PBS KIDS GO! series, as well as NATURE, MASTERPIECE, ANTIQUES ROADSHOW, GREAT PERFORMANCES , BILL MOYERS JOURNAL, TAVIS SMILEY, WASHINGTON WEEK, FRONTLINE and THE PBS NEWSHOUR

Published links:

Kapilvastu Day Blog

Cosmicenergy

Nepalisamachar

DCNepal